ΠΡΑΞΗ ΠΡΩΤΗ
(Σκοτάδι. Από κάπου μακριά ακούγεται ένα παλιό τραγούδι. Δυναμώνει κι ύστερα ξανασβήνει. Κι ύστερα ξανακούγεται, αλλά τώρα ακούγεται σαν καινούριο. Από τα ηχεία αρχίζουν να ακούγονται κάποιες φωνές. Από τον ήχο τους καταλαβαίνουμε ότι είναι φωνές νεαρών ανθρώπων. Δοκιμάζουν να τραγουδήσουν το τραγούδι. Δεν μπορούν. Παραιτούνται. Ξαναπροσπαθούν. Δοκιμάζουν κάποιες κραυγές ίσως. Κι ύστερα κάποιος ακούγεται να λέει)
ΦΩΝΗ1: Πού είσαι τώρα;
ΦΩΝΗ2: Τώρα, κανείς δεν είναι πουθενά.
ΦΩΝΗ3: Και για να καταλάβω, δεν θα μπορώ να σε ακουμπάω στην σκηνή;
ΦΩΝΗ4: Αυτό το «ανωτέρα βία», δηλαδή, τι σημαίνει;
ΦΩΝΗ2: Ότι δεν υπάρχει συνομιλητής, αυτό σημαίνει.
ΦΩΝΗ2: Εγώ τελικά το παίρνω το εποχικό;
ΦΩΝΗ1: Έρχεται μία πανδημία και καταλαβαίνουμε ότι, ως κλάδος, ζούμε σε μία μόνιμη επισφάλεια. Και πριν το γνωρίζαμε φυσικά, αλλά τώρα ήρθε στην επιφάνεια…
ΦΩΝΗ2: Ποιο πτυχίο; Της δραματικής; Δεν ισοδυναμεί με τίποτα. Γι’ αυτούς, είναι σαν να έχεις απολυτήριο λυκείου.
ΦΩΝΗ7: Αυτό τι σχέση έχει με το εποχικό;
ΦΩΝΗ8: Δυσκολεύομαι να φανταστώ το εργασιακό μου μέλλον με αυτοπεποίθηση.
ΦΩΝΗ10: Άμα είναι έτσι, θέλω κι εγώ αποζημίωση!
ΦΩΝΗ2: Εγώ τελικά το παίρνω το εποχικό;
ΦΩΝΗ3: Δε με αντιπροσωπεύει το σωματείο.
ΦΩΝΗ7: Γιατί εσύ το αντιπροσωπεύεις;
ΦΩΝΗ4: Πέντε πτυχία έχω μαζέψει, τα ‘χω κάνει κορνίζα, τα χαίρεται η μάνα μου. Εν τω μεταξύ, πότε θα ξανανεβούμε στη σκηνή;
ΦΩΝΗ2: Εγώ τελικά το παίρνω το εποχικό;
ΠΡΑΞΗ ΔΕΥΤΕΡΗ
(Φως. Στη σκηνή βλέπουμε ένα σωματείο. Είναι φτιαγμένο από ξύλο, πέτρα και μπετόν. Στο κούτελο έχει μια πινακίδα που γράφει «Κάνιγγος 33». Είναι γερασμένο, αλλά το πρόσωπό του εκπέμπει ένα κάποιο δέος. Χαμογελάει. Τα γόνατα του είναι σμπαραλιασμένα. Ανοίγει το στόμα του -κι έχει δόντια για βιβλία- αλλά η φωνή του δεν ακούγεται. Απ’ τα ηχεία οι προηγούμενες φωνές δειλά-δειλά ξαναρχίζουν)
ΦΩΝΗ3: Συγχωρέστε μας για τη φόρμα ετούτη τη θεατρική, είναι που έτσι σκεφτόμαστε καλύτερα, αυτή είναι η δουλειά μας. Κι είναι που αντιληφθήκαμε, πως όλη αυτή η ιστορία έχει την ποιητική της.
ΦΩΝΗ4 (γηραιότερου): Εμένα μου φαίνεται κάπως δονκιχωτικό αυτό το concept με το θεατρικό έργο. Μας ζητήσανε να γράψουμε ένα κείμενο για μας. Απλά.
ΦΩΝΗ5: Στο θέμα μας παιδιά. Το concept έχει κλείσει πλειοψηφικά. Να ήσουν εκεί να ψήφιζες.
ΦΩΝΗ7: Στην Αμερική έχετε δει τι γίνεται;
ΦΩΝΗ9: Σύντροφοι, στην Αμερική έχουν βγει στον δρόμο!
ΦΩΝΗ10: Να βγούμε κι εμείς!
ΦΩΝΗ12: Είναι και το Support Art Workers στο δρόμο.
ΦΩΝΗ13: Είναι κι οι μετανάστες στον δρόμο!
ΦΩΝΗ5: Όλοι μαζί στον ίδιο δρόμο!
ΦΩΝΗ3: Εν τω μεταξύ, στους Σταγιάτες έχετε δει τι γίνεται;
ΦΩΝΗ6: ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΣΤΟΝ ΙΔΙΟ ΔΡΟΜΟ!
ΦΩΝΗ8: (Μέσα από την μάσκα) I CAN’T BREATHE.
ΦΩΝΗ10: Συνάδελφε δεν χρειάζονται οι φωνές εδώ. Εντατικές ασκήσεις διαφράγματος στους δρόμους.
ΦΩΝΗ9: Φίλοι να είμαστε συγκεκριμένοι.
ΦΩΝΗ8: Μπουμπουλίνας 20-22.
ΦΩΝΗ10: Επιτρέπεται.
ΦΩΝΗ8: Προβλέπεται.
ΦΩΝΗ9: Επιβάλλεται.
ΦΩΝΗ6: Στο θέμα μας: Εκλογές στο σωματείο σ’ ένα μήνα.
ΌΛΟΙ ΜΑΖΊ: Ας συναντηθούμε όσοι ενδιαφερόμαστε για το Σ.Ε.Η.!
ΦΩΝΗ7: Και γιατί όχι Σ.Η.Ε.; Σωματείο Ηθοποιών Ελλάδας. Δεν έχει μόνο Έλληνες εδώ.
ΦΩΝΗ8: Και γιατί όχι community; Και union, που λένε οι Αμερικάνοι. United we stand, devided we fall.
ΦΩΝΗ3: Μήπως το παρακάναμε με τα αγγλικά;
ΦΩΝΗ5: Όχι! Γενιά του ίντερνετ, εμείς!
ΦΩΝΗ10: Αυτό είναι το κάλεσμα. Απευθύνεται σε εκείνους που μπορούν να το αφουγκραστούν.
ΦΩΝΗ11: Ναι! Παλεύουμε για την ουτοπία!
ΦΩΝΗ3: «Όλη μου τη δύναμη του ποιητή, στη χαρίζω! Ετοιμάσου για επίθεση!»
ΦΩΝΗ7: Τι είναι αυτό;
ΦΩΝΗ3: Μαγιακόφσκι, αστοιχείωτε.
ΦΩΝΗ12: Είμαστε μεταξύ αυτών που οργανώνονται!
ΦΩΝΗ11: Είμαστε μεταξύ αυτών που συναντιούνται…
ΦΩΝΗ12: Το εμείς που εκφράζεται εδώ δεν είναι το Εμείς μιας ομάδας. Είναι το Εμείς μιας θέσης.
ΦΩΝΗ3: Το Σ.Ε.Η, απαξιωμένο τα τελευταία χρόνια, αδυνατεί να εμπνεύσει και να αφουγκραστεί τις ανάγκες μας
ΦΩΝΗ6: Αυτή η θέση αναφέρεται σε εκείνον που μπορεί να αφουγκραστεί αυτό το κάλεσμα.
ΦΩΝΗ8: Εμείς η νέα γενιά του θεάτρου-
ΦΩΝΗ9: (τον διακόπτει) Εμείς, που γεννηθήκαμε μέσα από αυτές τις εργασιακές συνθήκες..
ΦΩΝΗ8: Σε παρακαλώ φίλε μου, να τηρούνται οι προκαθορισμένες αυθόρμητες διαδικασίες με σεβασμό προς τον ομιλητή.
ΦΩΝΗ3: Για τις ΚΟΙΝ.ΣΕ.Π. θα μιλήσει κανείς; Έχουν εξαιρεθεί απ’ το οχτακοσάρι…
ΦΩΝΗ10: ..που γαλουχηθήκαμε με το «Έτσι είναι» του ελληνικού θεάτρου συναντιόμαστε, με τούτη εδώ την ευκαιρία, συναντιόμαστε…
ΦΩΝΗ6: Μπορεί κάποιος να μου εξηγήσει τι εννοούμε όταν λέμε Α.Μ.Κ.Ε.;
ΦΩΝΗ12: Οργανωνόμαστε!
ΦΩΝΗ11: …για να αποκτήσουμε αυτήν την συνοχή που δίνουν οι στιγμές συλλογικής έντασης!
ΦΩΝΗ2: ..και οι γνώσεις που συνδέονται με αυτές.
ΌΛΟΙ ΜΑΖΙ: Συναντιόμαστε.
(Σιωπή)
ΦΩΝΗ3: Και τώρα;
ΦΩΝΗ21: Η συνάντηση αποτελεί μια δυνατότητα για επικοινωνία.
ΌΛΟΙ ΜΑΖΙ: Επικοινωνία!
ΦΩΝΗ1: Μια επικοινωνία που δεν είναι πια προϋπόθεση, αλλά πρόκειται να χτιστεί.
ΦΩΝΗ2:Νέοι τρόποι σχέσεων κι επικοινωνίας δημιουργούν τις συνθήκες για ουσιαστική αλλαγή.
ΦΩΝΗ4: Μαζευτήκαμε, λοιπόν, μια ομάδα νέων συναδέλφων. Άνθρωποι ενεργοί στο χώρο που δεν προλάβαμε, λόγω ηλικίας, την συλλογική σύμβαση εργασίας, παρά μόνο τον εργασιακό μεσαίωνα που ακολούθησε.
ΦΩΝΗ6: Αύριο πάλι ZOOM!
ΌΛΟΙ ΜΑΖΙ: ZOOM! ZOOM!
ΦΩΝΗ3 (γηραιότερου): Πώς ανοίγει αυτός ο διάολος;
ΦΩΝΗ6: Πλάκα έχετε έτσι όλοι μαζεμένοι στα παραθυράκια σας.
ΦΩΝΗ1: Κάποιος να κάνει συντονιστή.
ΦΩΝΗ4: Εγώ κρατάω πρακτικά.
ΦΩΝΗ9: Εγώ κρατάω χρόνο.
ΦΩΝΗ10: Εγώ κρατάω το παιδί μου. Σας ακούω, όμως, εδώ είμαι.
ΦΩΝΗ1. Θέλουμε στα χέρια μας κάτι χειροπιαστό: συλλογική σύμβαση, διαβάθμιση πτυχίων, συμβόλαια, ασφάλιση, χρήματα! Χρήματα ναι!
ΦΩΝΗ5: Παιδιά είμαστε καλλιτέχνες και δεν γίνεται να μην είμαστε μαζί στο δρόμο με τους γιατρούς, τους εκπαιδευτικούς και τους μετανάστες!
ΦΩΝΗ7: Εγώ δεν κατεβαίνω εκλογές παιδιά, δεν μπλέκω εκεί μέσα.
ΦΩΝΗ8: Ωραία, και πώς θα λεγόμαστε;
(ένα τηλέφωνο χτυπάει)
ΦΩΝΗ6: Συνάδελφοι, επί της διαδικασίας: Έχουμε πει να κλείνουμε τα κινητά.
(το τηλέφωνο επιμένει)
ΦΩΝΗ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥ: (σε ανοιχτή ακρόαση) Συγγνώμη, θα ήθελα δυο λόγια, έως 100 λέξεις για το προσωπικό όραμά σου για το Σ.Ε.Η. και το μέλλον της τέχνης και της δουλειάς σου. Σκοπός μου είναι να ζητήσω το ίδιο από όλους τους υποψηφίους του «Από Κοινού». Για το Αrtplay.gr.
ΦΩΝΗ7: Οραματίζομαι ένα σωματείο το οποίο θα μπορεί να συγχωνεύσει διαφορετικές απόψεις, στο οποίο θα είναι ευλογία και όχι κατάρα το ότι οι απόψεις και οι άνθρωποι διαφέρουν, στο οποίο θα γίνεται σύνθεση όλων των διαφορετικών φωνών προς όφελος όλου του κλάδου, –
ΦΩΝΗ9: Είμαι νέα ηθοποιός και μου αρέσει που νιώθω στην αρχή των πραγμάτων. Είναι στοίχημα για μένα να νιώθουμε πάντα έτσι ή έστω να ανακαλούμε αυτή την αίσθηση.
ΦΩΝΗ7: …ένα σωματείο που θα είναι στο κέντρο αυτής της δουλειάς, που θα γνωρίζει, από προσωπική εμπειρία και από τη σύνδεσή του με τους εργαζόμενους, όλα τα προβλήματα που υπάρχουν και θα κινείται μεθοδικά και με ρεαλιστικό σχέδιο προς την επίλυση τους.
ΦΩΝΗ11: Στην Αγγλία ρίχνουνε τα αγάλματα.
ΦΩΝΗ2: Σ’ όλο τον κόσμο ρίχνουνε τα αγάλματα.
ΦΩΝΗ3: Να ρωτήσω κάτι: Είναι προϋπόθεση να είναι πεθαμένο το άγαλμα ή μπορούμε και ζωντανούς;
ΦΩΝΗ10: Στο θέμα μας, παιδιά. Σε μια βδομάδα εκλογές. Ομάδες εργασίας. Κάποιος να φέρει ηχεία και μικρόφωνα. Κάποιος αναλαμβάνει τα social media.
ΦΩΝΗ20: Εγώ δε νιώθω έτοιμος.
ΦΩΝΗ2: Ούτε εγώ. Πάμε.
ΠΡΑΞΗ ΤΡΙΤΗ
(Σκοτάδι. Στη σκηνή ακούγονται ποδοβολητά και ψίθυροι, κι ύστερα ησυχία πάλι. Ύστερα πάλι ακούγεται εκείνο το τραγούδι. Κι ύστερα ένα black&decker, σφυριά που χτυπάνε κι εκείνος ο ήχος ο γλυκός της οξυγονοκόλλησης. Κι ύστερα ησυχία ξανά. Τα φώτα ανοίγουν ήσυχα και το σωματείο έγινε δέντρο. Κρεμασμένα στα κλαδιά του σαν καρποί, δέκα ηχεία. Και στο κάθε ένα ηχείο, αντί για woofer, ένα στόμα αληθινό, που μιλάει και λέει εκείνο το παλιό τραγούδι, που ακούγεται ολοκαίνουριο. Τα φώτα σβήνουν σιγά-σιγα.)
ΤΕΛΟΣ
Ταυτότητα ΑΠΟ ΚΟΙΝΟΥ : Εμφανίζονται με αλφαβητική σειρά οι: Ανδρέοβιτς Αντριάνα, Βαβαδάκης Μάνος, Βαμβούκος Αλέξανδρος, Βεργανελάκη Έλια (Ελευθερία), Γκόνη Μυρτώ, Γλύκας Μικές, Δόβρης Θανάσης (Αθανάσιος), Δρακοπούλου Δήμητρα, Ευθυμίου Ελένη, Ζάχαρης Τρύφωνας , Κανελλοπούλου Φιλία, Κοντογιώργης Χρήστος, Κοτσέλου Μελίνα, Κυριακάκης Αντώνης, Λάσκος Άρης, Μαγουλιώτης Βασίλης, Μακρή Ειρήνη, Μακρής Νικόλας, Μάρκελλος Κωνσταντίνος, Μηλιάρης Ερρίκος, Μοσχούρη Μαρία, Μπιμπής Κωνσταντίνος, Μποζάκη Ελένη, Νταλαγιώργος Στρατής(Νικήστρατος), Ντρίνι Τζάνι (Ρινο Τζάνι), Οικονόμου-Βαμβακά Εύα(Ευαγγελία), Παναγιωτίδου Καλλιόπη, Παναγόπουλος Γιάννης (Ιωάννης), Πανάδης Μιχάλης (Μιχαήλ), Πασπαλιάρη Αγγελική, Προϊστάκη Μαρία, Ελένη Στεργίου, Στόλλας Γιάννης (Ιωάννης), Συριόπουλος Μιχάλης (Μιχαήλ), Σταύρος Τσιτσόπουλος, Γιώργος Χουσάκος, Γιώργος Χριστοδούλου
