«Η παντοδυναμία μιας φημολογίας και η αντίδραση μιας ολόκληρης κοινωνίας σε αυτή: αυτά είναι τα βασικά θέματα που θίγει η Λίλλιαν Χέλλμαν στο πρώτο της θεατρικό έργο «Ψίθυροι», αναφέρει στο artplay.gr ο σκηνοθέτης Αλέξανδρος Κοέν με αφορμή την πρεμιέρα του έργου την Παρασκευή 3 Μαίου στο Θέατρο Αθηνών, προσθέτοντας: «Έχει ενδιαφέρον πόσο πουριτανικές γίνονται οι κοινωνίες σε περιόδους οικονομικής κρίσης – όπως η εποχή της Χέλλμαν, αλλά και η δική μας. Σ’ ένα τέτοιο περιβάλλον -εσωστρεφές αλλά και εκτεθειμένο στα λαίμαργα μάτια ανθρώπων που αρέσκονται στο κουτσομπολιό- η Χέλλμαν στήνει το χρονικό ενός σκανδάλου. Βασίζεται στα πρακτικά μιας δίκης που έγινε στη Σκωτία το 1810, και μεταγράφει σε θεατρικό κείμενο πως το αθώο (;) ψέμα ενός παιδιού μπορεί να καταστρέψει έναν ολόκληρο κόσμο ενηλίκων, που πιστεύει πως κακό δεν είναι να συμβαίνουν… παράξενα πράγματα· κακό είναι να βγαίνουν στη δημοσιότητα.
Στην παράστασή μας αντλήσαμε πολλά στοιχεία από το πραγματικό περιστατικό, τα οποία αναπτύξαμε και ενσωματώσαμε. Επιστρέψαμε στο Εδιμβούργο του 1810, και ακολουθήσαμε δυναμικά το σασπένς που δημιουργεί η Χέλλμαν με την εξέλιξη των ηρώων της. Δημιουργήσαμε ένα «διάτρητο» περιβάλλον, όπου κανείς δεν μπορεί να κρυφτεί από κανέναν· καμία ιδιωτικότητα. Επιπλέον προσπαθήσαμε να πλάσουμε δύο κόσμους: έναν φύσει κακό (αυτό των παιδιών), κι έναν άλλο – έρμαιο του πρώτου: αυτόν των ενηλίκων. Θυμήθηκα λίγο εκείνο το φοβερό έργο του Άρθουρ Μίλλερ, τις «Μάγισσες του Σάλεμ», που έγραψε για το μακαρθισμό. Περίεργο κλίμα… και τώρα, και τότε, και… φοβάμαι, πάντα.
Το αμερικάνικο θέατρο και ο Σαίξπηρ είναι μέχρι τώρα η πλειοψηφία των έργων που έχω καταπιαστεί. Αυτό κάτι σημαίνει. Και, αν για τον Σαίξπηρ πιστεύω πως έχει καλύψει κάθε θεματική και κάθε πιθανή δομή, για το αμερικάνικο θέατρο αισθάνομαι μια βαθιά συναισθηματική οικειότητα· όσο κατακρίνουμε αυτό το λαό, άλλο τόσο προσπαθούμε να του μοιάσουμε. Μπορεί να διαφέρουμε στη θερμοκρασία, ωστόσο ο συντηρητισμός των κοινωνιών τους δεν είναι πολύ μακρινός από το δικό μας. Η οικονομική κρίση που βιώνουμε τα τελευταία πολλά χρόνια μάς έχει εγκλωβίσει σε μια εσωστρέφεια εξαιρετικά ύποπτη και σ’ έναν πολύ κλειστό τρόπο σκέψης»
Αλέξανδρος Κοέν
Ταυτότητα
Πρωταγωνιστούν: Μαρίνα Ψάλτη, Μαρίνα Ασλάνογλου, Αλεξάνδρα Παντελάκη, Βάνα Παρθενιάδου, Δημήτρης Γκουτζαμάνης, Βασιλική Κωστοπούλου
και το φωνητικό σύνολο chόrεs: Μαρίνα Εμμανουηλίδου, Κατερίνα Κουτσονικόλα, Δανάη Πολίτη, Δέσποινα Τασλακίδου, Μαριάννα Τσαμπά
μετάφραση-σκηνοθεσία: Αλέξανδρος Κοέν
διεύθυνση φωνητικού συνόλου: Μαρίνα Σάττι
κινησιολογία: Φρόσω Κορρού
σκηνικά: Γιάννης Αρβανίτης
κοστούμια: Celebrity Skin
φωτισμοί: Αλέξανδρος Αλεξάνδρου
μουσική: Παναγιώτης Μανουηλίδης
μουσική διδασκαλία: Ελένη Ποζατζίδου
δραματολόγος: Κατερίνα Διακουμοπούλου
βοηθός σκηνοθέτη: Βασιλεία Κανάκη
βοηθός σκηνογράφου: Θεανώ Βάχλα
διεύθυνση παραγωγής: Λευτέρης Κώτσης
από 3 Μαΐου και για 20 παραστάσεις
κάθε Πέμπτη, Παρασκευή & Σάββατο στις 21.15
και Κυριακή στις 20.15
στο Θέατρο Αθηνών (Βουκουρεστίου 10, Σύνταγμα – τηλ. 2103312343)
