performance Εγκατάσταση Οι δημιουργοί γράφουν

Ειρήνη Ρουμελιωτάκη: “Ο τελευταίος καστράτο γέννησε το Motel”

“Το Motel γεννήθηκε από το άκουσμα της απόκοσμης φωνής του Alessandro Moreskie,του τελευταίου καστράτου, στο Ave Maria”, σημειώνει στο artplay.gr η Ειρήνη Ρουμελιωτάκη

με αφορμή μια ζωντανή εγκατάσταση για τη λατρεία του άλλου, που παρουσιάζεται από την Πέμπτη 10 Μαρτίου στο metamatic:taf, στο Μοναστηράκι. “Το όριο της καταπάτησης του εαυτού στο όνομα της πίστης, στο όνομα του Άλλου. Έπειτα ακολούθησε μια εικόνα με έναν μοναχό που αυτοπυρπολείται στο όνομα κάποιας πίστης. Το όριο της καταπάτησης του σώματος.

Ακολούθησε μια διαδρομή αναζήτησης, δημιουργώντας έναν χάρτη αναφορών, εικόνων, ήχων. Με ζητούμενο τον Εαυτό απέναντι στη λατρεία του Άλλου και το όριο που μπορεί να φτάσει. Απ΄ τον θεό του Moreskie και το Ave Maria στην Παρθένο, την αιώνια μάνα. Και ο συνειρμός οδήγησε την αναζήτηση στο όριο του Εαυτού, απέναντι στη λατρεμένη μητέρα. Με το οποίο είναι αντιμέτωποι οι ήρωες του Μπατάιγ στο έργο του «Η μητέρα μου». Και ο έρωτας. «Το φιλιατρό του πηγαδιού» του Ζεάμι, το αιώνιο δώσιμο του Εαυτού για τον Άλλο. Η λατρευτική αγάπη, όπως την ονόμασε ο Βάλτερ Σούμπαρτ στο έργο του «Θρησκεία και έρως». Η αγάπη που κατασκεύασε ο Haneke στην ταινία του «Amour». Η ένωση του ερωτικού με το θείο στο «Ο Αγαπημένος» του Τζελαλαντίν Ρουμί. Η θυσία του Εαυτού στο «Τα πάθη του νεαρού Βέρθερου» του Goethe. Η εκμηδένιση του Εαυτού στο «Η Αφροδίτη με τη γούνα» του Leopold Von Sacher-Masoch. Και πάλι ο θεός. Ο Εαυτός μπροστά στον Άλλο, όπου Άλλος ο θεός για τον Άγιο Ιωσήφ τον Ησυχαστή. Ζητούμενο η ένωση με τον Άλλο, η λατρεία.

Ο πιστός που βρίσκεται σε μια συνεχή αναζήτηση του Άλλου. Γι’ αυτό τοποθετείται η αναζήτησή μας σε ένα MOTEL. Σε ένα χώρο διερχομένων, χώρο δημόσιο μα και προσωπικό συνάμα. Καθώς ένα μοτέλ αυτό που προσφέρει είναι ένας προσωρινός προσωπικός χώρος. Ένας χώρος διανυκτέρευσης. Εκεί οι performers τελούν την προσωπική τελετουργία του ήρωα που κατασκευάζουν με τις δράσεις τους. Στους χώρους του Motel συναντάμε προσωπικές τελετουργίες που είναι αφιερώματα στον Άλλο. Όπου Άλλος, ο Θεός, η Μητέρα, η Αγαπημένη, ο Αγαπημένος. Τελετουργίες που διαρκούν 15 λεπτά και επαναλαμβάνονται. Σαν από πάντα να είναι εκεί οι ήρωες/ίδες μας, ταγμένοι στον έρωτά τους.

Στο Motel οι τελετουργίες παίρνουν στοιχεία η μία της άλλης. Είτε στοιχεία εννοιολογικά είτε συμβολικά είτε κινησιολογικά. Όπως το ότι όλοι οι ήρωες/ίδες θα περάσουν από στάση ικεσίας. Οι ήρωες/ίδες δημιουργούν γραμμές με τις διαδρομές και τις κινήσεις δράσεις των σωμάτων τους. Γραμμές, που για στιγμές συναντιούνται.

Η λατρεία, ζητούμενο και ερώτημα όλων τους. Σαν ερώτημα τοποθετείται και το Motel. Δεν μιλά για τη λατρεία στους θεατές, αλλά τους θέτει ερωτήματα για αυτήν”.

Ειρήνη Ρουμελιωτάκη