Η οδυνηρά σαρκαστική, καυστική και διαχρονική ποίηση του Γεωργίου Σουρή, ενός από τους σπουδαιότερους σατιρικούς ποιητές της νεότερης Ελλάδας, που αποκάλεσαν «σύγχρονο Αριστοφάνη», αναδεικνύεται σε μια ευφάνταστη μουσική παράσταση που εμπνεύστηκε, οργάνωσε και διευθύνει 14 και 15 Ιουλίου στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών, ο μουσικός και συνθέτης Λευτέρης Βενιάδης.
ARVE Error: Mode: lazyload not available (ARVE Pro not active?), switching to normal modeΜια παράσταση που φωτίζει κριτικά τη σύγχρονη πραγματικότητα από την οποία δεν μπορούν να απουσιάσουν φυσικά οι αληθινές ιστορίες καθημερινής τρέλας και άκρατου σουρεαλισμού που παράγει χρόνια τώρα το ελληνικό Δημόσιο.
Ο Λευτέρης συνέθεσε πρόσφατα την ακουστική σύνθεση για σοπράνο, μπάσο, κρουστά, πιάνο και ηθοποιό της εφηβικής θεατρικής παράστασης CHEMO BROTHER (Uraufführung) που ανέβηκε στο Tischlerei της Deutsche Oper Berlin αρχές Μαίου.
Όπως σημείωσε ο συνθέτης στο artplay.gr, θέμα της παράστασης ήταν «ο καρκίνος και η οπτική του υγιούς ατόμου μιας τέτοιας περίπτωσης. Δηλαδή πως αλλάζει η ζωή κάποιου που πληροφορείται ότι ο γονιός του, ο φίλος του ή στην προκειμένη παράσταση ο αδερφός του είναι άρρωστος με καρκίνο. Πως μια τέτοια ξαφνική είδηση αλλάζει τη ζωή του και τον φέρνει αντιμέτωπο με το βασικό ερώτημα του τι πρέπει να κάνει, πως και αν πρέπει να σταθεί στο αγαπημένο του πρόσωπο.
Η παράσταση βασίστηκε στην ιδέα της σκηνοθέτιδας Marielle Sterra, το κείμενο υπέγραφε ο ιρανικής καταγωγής Mehdi Moradpour και η δραματουργία του Dennis Depta. Υπάρχουν δύο βασικοί μουσικοί άξονες στους οποίους στηρίζεται η παράσταση. H σύνθεση live electronic του Arne Nitsche σε συνδυασμό με την ακουστική σύνθεση του Λευτέρη Βενιάδη για σοπράνο (Angela Braun), μπάσο (Enrico Wenzel), κρουστά (Αλέξανδρο Γιοβάνο), πιάνο (Bangin Jung) και ηθοποιό (Kay Liemann).
Όπως εξηγεί ο Λ. Βενιάδης » πετύχαμε πολλές εναλλαγές, σε ύφος και χαρακτήρα, καθώς συνδυάσαμε τραγούδια, Srechchor, σύγχρονη μουσική όπερα και ηλεκτρονική μουσική techno και club, η οποία μέσω των φωνών, των πρωτότυπων effect από τα κρουστά του Αλέξανδρου Γιοβάνου και του πιάνου αποστασιοποιείται από το ύφος που έχουμε έως τώρα στο μυαλό μας για αυτήν.
Μέσω αυτής την προσσέγγισης, της γνωστής σε όλους τους έφηβους μουσικής του techno και των beats, ανοίγουμε την πίσω πόρτα για να γνωρίσουν οι νέοι και άλλα είδη μουσικής, που σίγουρα θα ανοίξουν τους ορίζοντες τους.»
Μάνια Ζούση
