Παρασκευή βράδυ, 5 Δεκεμβρίου: τα πάντα, -από την vintage αφίσα σε χριστουγεννιάτικο φόντο μέχρι την – σαν μέσα από παραμύθι φωτογράφιση- μας προδιαθέτουν ότι η Μαριέττα Φαφούτη
έρχεται στο Gazarte με την όλη της τη θετική ενέργεια και τα πιο εκρηκτικά τραγούδια για να μας πει ότι αξίζει να ζεις (και να πεθαίνεις) για την αγάπη και μόνο!
– Μαριέττα, τι πρόκειται να ακούσουμε σε αυτήν τη Red συναυλία;
Κατ’ αρχήν ευχαριστώ πολύ για την τόσο όμορφη εισαγωγή. Εν συνεχεία στην κατακόκκινη συναυλία μας θα δώσουμε τον καλύτερο εαυτό μας παίζοντας τραγούδια από τον πρώτο και δεύτερο δίσκο, από το τρίτο ακυκλοφόρητο album, από sigles ανεξάρτητα που βγάζω όλο αυτό τον καιρό και ολόφρεσκες ανατρεπτικές διασκευές.
– “Don’t Stop”, “Try a little Romance”, “Homemade Joy”, “Kookoobadi” καιτώραένανέοτραγούδι “Papa I’ll fly”. Τι μας λένε τα τραγούδια σου;
Η αλήθεια είναι πως δεν ξέρω τι μπορεί να λένε στον καθένα. Ξέρω σίγουρα όμως πως όποιο τραγούδι μου έχει κυκλοφορήσει, είναι φτιαγμένο με όλη την αγάπη του κόσμου, με τιμιότητα και ειλικρίνεια. Και ξέρω πως η υποδοχή τους από τους ανθρώπους με τους οποίους έρχομαι σε επαφή είτε από κοντά, είτε μέσω facebook, είτε μέσω mail με κάνει να αισθάνομαι άπειρη ευγνωμοσύνη.
– Στον κήπο του Μεγάρου, και ιδιαίτερα στα τραγούδια του τρίτου σου -ακυκλοφόρητου δίσκου-, πήραμε πρόσφατα απανωτές ριπές ρυθμικής pop, με πινελιές από soul, disco και rock. Τραγούδια με ιστορίες και σκοτεινές κινηματογραφικές ατμόσφαιρες που υπογραμμίζουν τη μαγική υπόσταση της Μουσικής. Κατά τη γνώμη σου τι κάνει ένα τραγούδι να ξεχωρίζει;
Νομίζω πως αυτό που κάνει ένα τραγούδι να ξεχωρίζει είναι το σκίρτημα που σου προκαλεί στο πρώτο άκουσμα. Που αυτό το σκίρτημα μπορεί να το προκαλέσει η οικειότητα που μπορεί να αισθανθεί, η ζεστασιά της απλότητας, η ο αιφνιδιασμός απέναντι σε κάτι πολύ φρέσκο ηχητικά και συνθετικά.
– Εσύ έχεις πει ποτέ: αυτό το τραγούδι ήταν για μένα ολόκληρος ο κόσμος;
Όχι “ολόκληρος ο κόσμος”. Γενικά δεν θεοποιώ τη μουσική. Σίγουρα όμως υπάρχουν πολλά τραγούδια που κρατώ στην καρδιά μου σαν φυλαχτό γιατί τα έχω συνδέσει με πολύ συγκεκριμένες περιόδους της ζωής μου.
– Είναι η μουσική και η σκηνή μια μεταμφίεση; Κάτι αέρινο και εξωπραγματικό που σου υποβάλλει μια upliftng διάθεση;
Η μουσική είναι κάτι τελείως διαφορετικό από τη σκηνή. Με ότι έχει να κάνει με τη μουσική αισθάνομαι απέραντη οικειότητα, χαρά, ενθουσιασμό, άνεση και κανένα απολύτως φόβο ή άγχος. Η σκηνή αντιθέτως με τρομάζει όσο να ναι. Φυσικά όχι όπως παλιότερα, αλλά σίγουρα δεν είναι κάτι που κάνω με ευκολία. Και αν δεν ήταν η μπάντα μου στη μέση που είναι οι κολλητοί μου δεν ξέρω αν θα έβρισκα ποτέ τη δύναμη να ξεκινήσω να εκτίθεμαι σε τέτοιο βαθμό. Το καλό πάντως είναι πως πλέον όλος ο φόβος διαρκεί για τα πρώτα 10-15 λεπτά και μετά νιώθω σαν στο σπίτι μου. Με τη μουσική λοιπόν μεταμφιέζομαι συνεχώς και το απολαμβάνω. Στη σκηνή πάλι στην αρχή αισθάνομαι θεόγυμνη. Μετά όμως αρχίζουν και εκεί οι μεταμφιέσεις.
– Και στη ζωή, ποια είναι η πιο εύθραυστη και αινιγματική στιγμή, για την οποία αξίζει να παθιαστεί κανείς;
Νομίζω οι στιγμές που έχουν να κάνουν με τον έρωτα.
– Τι σε εμπνέει και τι σε στενεύει στις μέρες που ζούμε;
Μπορούν να με εμπνεύσουν τα πάντα και το τίποτα. Μπορεί να μου ‘ρχονται μελωδίες χωρίς να κάνω τίποτα εκείνη την ώρα. Ενώ βλέπω τηλεόραση, ενώ χαζεύω στο ίντερνετ, ενώ πλένω τα δόντια μου. Όσο για το τι με στενεύει. Ο θυμός. Που προκαλείται συνήθως από το αίσθημα της αδικίας που μπορεί να με τρελάνει και να μου δημιουργήσει ασύλληπτη ταραχή και εκνευρισμό.
– Η τέχνη και η μουσική νομίζεις πως μπορεί να βοηθήσει τον κόσμο μας ν’ αλλάξει;
Από μόνα τους όχι. Μπορούν να λειτουργήσουν όμως βοηθητικά. Ο κόσμος αλλάζει όταν αναλαμβάνουμε δράση, όταν κάνουμε ότι περνάει από το χέρι μας για να βοηθήσουμε ουσιαστικά τον συνάνθρωπό μας, να φωνάξουμε την αδικία όταν την βλέπουμε, να ορθώσουμε το ανάστημά μας μπροστά σε εκείνους που θέλουν το κακό του συνανθρώπου τους μόνο και μόνο επειδή μπορεί αυτός ο άνθρωπος να έχει έρθει από μια άλλη χώρα, ή να έχει αγαπήσει έναν άνθρωπο του ιδίου φύλου. Είναι καλό να γράψω ένα τραγούδι ενάντια στο ρατσισμό. Είναι όμως πιο ουσιαστικό να βγω να υποστηρίξω τις θέσεις μου και να αναλάβω δράση ενάντια στο μίσος και τη ρητορική του με όλα τα μέσα που μπορεί να υπάρχουν. Δεν ξεμπερδεύουμε με το “χρέος” μας απέναντι στην κοινωνία και τους συνανθρώπους μας, γράφοντας απλά ένα κοινωνικό ή πολιτικό τραγούδι.
– Αν είχες ένα όνειρο καλλιτεχνικό να μοιραστείς επί σκηνής ποιον θα φανταζόσουν δίπλα σου;
Κάποιον που εκτός από καταπληκτικός μουσικός να είναι πρώτα απ’ όλα καταπληκτικός άνθρωπος.
– Κι αν είχες μόνο μια ευχή, ποια θα ήταν αυτή;
Υγεία πάνω απ’ όλα και το λέω και θα το λέω μέσα από την ψυχή μου για πάντα.
Β. Ψ.
