Ο Κροάτης σκηνοθέτης Vinko Brešan μιλά για τη νέα του ταινία «The Priest’s Children» που κυκλοφορεί στην Ελλάδα με τον τίτλο «Το Θεϊκό Κόλπο», στις 14 Αυγούστου από την Feelwood.
Ποια ήταν η έμπνευση που σε οδήγησε στο να γυρίσεις «Το Θεϊκό Κόλπο»;
Ο καλύτερός μου φίλος, ο Mate Matisic, έγραψε ένα θεατρικό έργο με τίτλο «Τα παιδιά του ιερέα» το 1998, με θέμα έναν ιερέα που κάνει τρύπες στα προφυλακτικά με στόχο την αύξηση των γεννήσεων. Διάβασα το θεατρικό αλλά δεν μπορούσα να φανταστώ μια προσαρμογή του σε σενάριο ταινίας. Λίγα χρόνια πριν, συνειδητοποίησα ότι ο μόνος τρόπος για να αφηγηθεί κανείς μια τόσο «φτιαχτή» ιστορία ήταν μέσω της κωμωδίας, που είναι το πιο «φτιαχτό» από όλα τα είδη.
Η ταινία σου καταφέρνει να σχολιάσει τη θέση της Ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας σχετικά με την αντισύλληψη. Πιστεύεις ότι η κωμωδία αποτελεί ένα καλό όχημα για να προκληθεί προβληματισμός πάνω σε κρίσιμα κοινωνικά ζητήματα;
Δεν ξέρω αν είναι ένα καλό όχημα, αλλά για μένα, είναι το καλύτερο όχημα που έχουμε. Από την δική μου οπτική γωνία το χιούμορ είναι κάτι πολύ σημαντικό και πάντοτε προσπαθώ να βρίσκω την αστεία πλευρά σε κάθε σημαντικό πρόβλημα. Αυτό έκανα στο παρελθόν, το ίδιο έκανα και με «Το Θεϊκό Κόλπο», το ίδιο θα συνεχίσω να κάνω και στο μέλλον.
Τα ανθρώπινα όντα, ανεξάρτητα της εθνικότητας ή της θρησκείας τους, εάν οι συνθήκες τους το επιτρέψουν, υποκύπτουν εύκολα στον πειρασμό του να «το παίξουν θεοί», χωρίς να αναλογίζονται τις συνέπειες. Ήταν αυτή η σκέψη μέρος του κινήτρου σου για να γυρίσεις την ταινία;
Πρόκειται για τον κύριο λόγο για τον οποίο γύρισα την ταινία. Εδώ στα Βαλκάνια βρίσκουμε συχνά, και έξω από τον χώρο της εκκλησίας, ανθρώπους που προσπαθούν να παίξουν τους θεούς. Θέλησα να κάνω μια ταινία για τη χειραγώγησή μας από αυτούς σε καθημερινή βάση.
Η ταινία «Πώς άρχισε ο πόλεμος στο νησί μου» υπήρξε σταθμός στην Κροατική κινηματογραφία ως προς την δημοτικότητά του. Θα λέγατε ότι το χιούμορ στις ταινίες σας είναι τυπικά βαλκανικό;
Φυσικά και είναι. Κατάγομαι από το Šibenik, μια μικρή πόλη στις ακτές της Μεσογείου. Εκεί το χιούμορ μας είναι ταυτόχρονα μεσογειακό και βαλκανικό.
Πώς βλέπετε την εξέλιξη του κροατικού κινηματογράφου από την ανεξαρτησία της χώρας και μετά;
Το σημαντικότερο γεγονός είναι η ίδρυση του Κροατικού Κέντρου Κινηματογράφου πριν από λίγα χρόνια. Μπορούμε να μιλάμε για την αναγέννηση του κροατικού σινεμά από τη στιγμή που ο κος Hrvoje Hribar ανέλαβε γενικός διευθυντής. Ξαναέφερε το κοινό στο Κροατικό σινεμά και σήμερα οι Κροατικές ταινίες γεμίζουν τις αίθουσες περισσότερο από τα Αμερικάνικα blockbusters. Οργάνωσε το σύστημα των χρηματοδοτήσεων με τέτοιο τρόπο ώστε οι εγχώριοι παραγωγοί σχεδόν δεν καταλαβαίνουν την κρίση. Ο Hribar έδωσε στον Κροατικό κινηματογράφο ένα αίσθημα ικανοποίησης.
Βιογραφικό σημείωμα του σκηνοθέτη
Ο VinkoBrešan γεννήθηκε στο Ζάγκρεμπ το 1964. Σπούδασε φιλοσοφία, συγκριτική φιλολογία καθώς και κινηματογράφο και σκηνοθεσία τηλεόρασης. Το ντεμπούτο του, μια ταινία μεγάλου μήκους με χαμηλό προϋπολογισμό και τίτλο “HowtheWarStartedOnMyIsland”, έγινε η μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία των τελευταίων 20 χρόνων στην Κροατία. Για την ταινία του “MarshalTito’sSpirit” έλαβε το Bραβείο Καλύτερης Σκηνοθεσίας στο φεστιβάλ του KarlovyVary το 2000. Μετά τη διάκριση στη Berlinale, η επόμενη ταινία του με τίτλο “Witnesses” απέσπασε το βραβείο PhilipMorrisστο KarlovyVaryτο 2004. Το 2009 το “WillNotStopThere” βραβεύτηκε με το Βραβείο FIPRESCIστο ίδιο φεστιβάλ. Σκηνοθετεί επίσης για το θέατρο.
