“Το σινεμά το λατρεύω. Είτε ως θεατής είτε ως δημιουργός, το θεωρώ πολύ υψηλή τέχνη. Με συνεπαίρνει. Μπορώ να πω περισσότερο και από το θέατρο”, αποκαλύπτει στο artplay.gr η ηθοποιός και σκηνοθέτις Ελένη Βεργέτη με αφορμή τη συμμετοχή της στο φετινό διαγωνιστικό του 44ου Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας με την ταινία “Εγώ, το Σπίτι”, που είναι και η πρώτη της κινηματογραφική απόπειρα.
Τα τελευταία χρόνια η Ελένη, ηθοποιός με ευαισθησία και πάθος, που έχει ξεχωρίσει για τις ερμηνείες της στη σκηνή, ασχολείται και με τη συγγραφή σεναρίων. “Το Εγώ, το Σπίτι”, έγινε με έναν πάρα πολύ χειροποίητο, minimal τρόπο. Η ιδέα γεννήθηκε πολύ αυθόρμητα πέρυσι το καλοκαίρι, καθώς οδηγούσα για να πάω στη θάλασσα, σε μια περιοχή της Αττικής, με εγκαταλελειμμένες οικοδομές και σπίτια. Κάποια στιγμή μου γεννήθηκε η ιδέα ότι ένα σπίτι θα μπορούσε να μιλάει. Γιατί ήταν σαν να μου μιλούσαν αυτά τα σπίτια. Είχαν πολύ έντονη ενέργεια και παρουσία. Άρχισα να σκέφτομαι το σπίτι σαν μια κατάσταση ύπαρξης, κι όχι μόνο μια οικοδομή στην οποία κατοικούμε. Η έννοια του σπιτιού πήρε στο μυαλό μου μια υπαρξιακή διάσταση και έτσι σκέφτηκα αν μιλούσε ένα σπίτι τι θα έλεγε. Έγραψα πολύ αυθόρμητα ένα voice over , σαν να μιλάει ένα σπίτι και χωρίς να υπάρχει σενάριο, μπήκα σε ένα αυτοκίνητο μαζί με τον διευθυντή φωτογραφίας Θοδωρή Μιχόπουλο και πήγαμε κινηματογραφήσαμε κάποια πλάνα σε παραθαλάσσια τοπία και οικοδομές. Μέσα από το αυτοκίνητο. Αυτό είναι η ταινία. Και το voice over που είναι το σπίτι που μιλάει και απευθύνεται σε έναν φαντασιακό ταξιδιώτη που δεν βλέπουμε ποτέ. Σαν ένας ταξιδιώτης να ψάχνει το σπίτι του και εκείνο του μιλάει”.
Η Ελένη Βεργέτη παραδέχεται πως η περίοδος του lockdown βοήθησε πολύ. “Ήταν πολύ έντονη περίοδος για μένα, όπως και για όλους ως προς τους επαναπροσδιορισμούς πραγμάτων. Σε μένα έγινε ένα γερό restart. Με το σπίτι σκέφτηκα πόσο πολύ μοιάζουμε. Προσπάθησα να βρω αντιστοιχίες και εξισώσεις ανάμεσα σε μένα και το σπίτι. Από χώμα και νερό είναι φτιαγμένη μαι οικοδομή, το ίδιο και εμείς. Το σπίτι μιλάει με γυναικεία φωνή καθώς η έννοια του είναι ένα θηλυκό αρχέτυπο“. Στην πρώτη ταινία που σκηνοθέτησε η Ελένη είχε και τη φροντίδα της παραγωγής της καθώς όπως λέει “πάντα μου αρέσει να εμπλέκομαι σε όλη τη δημιουργική διαδικασία είτε μιας παράστασης είτε μιας ταινίας. Και σε αυτό το πολύ προσωπικό project είχα την τύχη να συνεργαστώ με καταπληκτικούς, γενναιόδωρους ανθρώπους και επαγγελματίες του σινεμά, που αγκάλιασαν την ιδέα, παρόλο που είμαι άγνωστη κινηματογραφίστρια και χωρίς εμπειρία”.
ΜΑΝΙΑ ΖΟΥΣΗ