Έργο του Κανιάρη «μεταναστεύει» στη Νότια Κορέα

Ένας από τους πλέον σημαντικούς καλλιτέχνες του ελληνικού μοντερνισμού, ο Βλάσης Κανιάρης, επικέντρωσε για πολλά χρόνια το ενδιαφέρον του στην έρευνα του ρόλου της τέχνης σε σχέση με τη ζωή.

Άντλησε έτσι έμπνευση από την κοινωνία και τις πολιτικές καταστάσεις και δημιούργησε το δικό του προσωπικό αναγνωρίσιμο ύφος. Πως; Δημιουργώντας κατασκευές από πραγματικά υλικά και αντικείμενα, οι οποίες αντέχουν στο χρόνο και τις εξελίξεις.

 

Το έργο του, η εγκατάσταση με τίτλο «Arrivederci – Willkommen» του 1976 έρχεται και ξαναέρχεται στο προσκήνιο από τις διεθνείς πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις. Αυτό το έργο ταξιδεύει και στη Νότια Κορέα για την Μπιενάλε της Gwangju.

Πρόκειται για ένα έργο που εστιάζει στην κοινωνιολογική πλευρά της μετανάστευσης, στους απρόσωπους, ανώνυμους μετανάστες που κατέκλυσαν τη Γερμανία της δεκαετίας του ’60, αναζητώντας εργασία και την προοπτική μιας καλύτερης ζωής.

 

 

Αντικείμενα που οι άνθρωποι χρησιμοποιούν στην καθημερινή τους ζωή, όπως καρέκλες, βαλίτσες, ποδήλατα και παιχνίδια, μέσα από την προσωπική οπτική του καλλιτέχνη, συνομιλούν και ανακατασκευάζουν ανθρώπινες ιστορίες, αλήθειες κι όνειρα, και κυρίως σημαδεμένες από την οικονομική ανέχεια ανθρώπινες ζωές.

Ο Βλάσης Κανιάρης ενδιαφέρθηκε από τα πρώτα του έργα για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει καθημερινά ο άνθρωπος και εστίασε σε αυτές. Η εκατόμβη στη Marcinelle του Βελγίου, το 1957, όπου έχασαν τη ζωή τους περίπου 400 Ιταλοί ανθρακωρύχοι, τον είχε συνταράξει. Δημιούργησε έτσι μια σειρά αφηρημένων ζωγραφικών έργων, στα οποία αποτύπωσε την έντονη συναισθηματική φόρτιση που του προκάλεσε αυτή η τραγωδία.

 

 

Τη δεκαετία του 60, ο Κανιάρης ενέταξε στις θεματικές του αναζητήσεις αντικείμενα καθημερινής χρήσης, ενώ έκανε την εμφάνισή της η ανθρώπινη φιγούρα. Τις πρώτες εγκαταστάσεις τις δημιούργησε το 1971, εμπνευσμένος από την αυξανόμενη ροή οικονομικών μεταναστών στη Γερμανία, με ένα βλέμμα που κατέγραφε παράλληλα τις αιτίες, αλλά και τα αποτελέσματα αυτού του φαινομένου.

«Δεν είναι θέμα ενός ατόμου ή μιας χώρας, είναι θέμα του μηχανισμού που ισχύει και τώρα. Βέβαια προσθέτω το εξής οξύμωρο, ότι τότε εμείς ήμασταν χώρα που εξήγε ένα μεταναστευτικό δυναμικό και τώρα είμαστε η χώρα που εισάγει. Αλλά η εικόνα είναι η ίδια και δεν είναι καινούργια, ούτε εκείνης της εποχής μόνο. Είναι παμπάλαιο αυτό το πρόβλημα της μετανάστευσης, που συναντιέται όχι μόνο διακρατικά αλλά και μέσα σε κάθε χώρα», είχε πει ο ίδιος, αναφερόμενος στην εγκατάσταση “Arrivederci – Willkommen”, πολλά χρόνια μετά τη δημιουργία της.