Για πρώτη φορά εμφανίστηκα στη σκηνή με τις Αδέσποτες Σκύλες στο “Βαλς των βρώμικων δρόμων Νο 3”. Ήταν ένα “road trip” περίπου ενός χρόνου σε χώρους, πλατείες και δρόμους της Αθήνας,
που έθρεψε το πνεύμα και την ψυχή μου, καλλιεργώντας με σε καλλιτεχνικό, πολιτικό,αλλά και προσωπικό επίπεδο.
Οι Αδέσποτες Σκύλες δεν είναι άλλη μια θεατρική ομάδα που θέλει να παράγει καλλιτεχνικό έργο. Για μένα είναι πρώτα απ’όλα ακριβώς αυτό: ένας χώρος καλλιέργειας σχέσεων και συνειδήσεων. H αξία της ομάδας και της συλλογικότητας είναι η προτεραιότητά μας. Έπειτα η δράση μας προκύπτει από μια κινητήρια δύναμη να μιλήσουμε πολιτικά σε μια εποχή που το απαιτεί.
Οι Αδέσποτες δεν είναι τελικά χωρίς σπίτι. Το σπίτι τους είναι ο δρόμος, όπου πάνε να ανακαλύψουν τον κόσμο και να ενωθούν μαζί του.
Στην καινούρια μας παράσταση “Το Βαλς των Βρώμικων Δρόμων Νο 4” αναζητήσαμε την ποίηση εκεί που με μια πρώτη ματιά απουσιάζει εντελώς. Γι’ αυτό και καθίσταται επιτακτική η ανάγκη της. Τα ξεσηκώσαμε όλα, κάτω από τα χαλιά και τους καναπέδες των δρόμων της πόλης μας και κάτι βρήκαμε. Αυτούς τους σπόρους θέλουμε με τη σειρά μας να μεταφυτεύσουμε με την περιπλανώμενη παράστασή μας. Η ποίηση μας βαφτίζει δημιουργούς και άρα μας τοποθετεί στο κέντρο της ζωής μας, να πάρουμε ξανά το τιμόνι. Έτσι ονοματίζουμε τα πράγματα από την αρχή για να ξαναβρούμε ένα νόημα που θα μας βοηθήσει να φτιάξουμε ένα καινούριο κόσμο, που θα μας αρέσει πιο πολύ.
Νάντια Καβουλάκου
