Από τους σημαντικότερους και δημοφιλέστερους διεθνείς χορευτές, ο Ισραέλ Γκαλβάν, που εντυπωσίασε πρόσφατα το ελληνικό κοινό στο θυελλώδες ντουέτο του στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών με τον Άκραμ Καν
έγραψε το φετινό μήνυμα για την Παγκόσμια Ημερα Χορού στις 29 Απριλιου, σημειώνοντας μεταξύ αλλων:
“Χόρεψα το πρώτο μου ντουέτο με τη μητέρα μου, επτά μηνών έγκυος. Μπορεί να φαίνεται υπερβολή. Παρ’ όλο που σχεδόν πάντοτε χορεύω μόνος, φαντάζομαι ότι με συνοδεύουν φαντάσματα που με κάνουν να εγκαταλείπω τον τίτλο του «μοναχικού χορευτή».
Όταν ήμουν μικρός δεν μου άρεσε ο χορός, αλλά ήταν κάτι που μου προέκυπτε με φυσικό και εύκολο τρόπο. Σχεδόν ενστικτωδώς. Με την πάροδο του χρόνου συνειδητοποίησα ότι ο χορός θεράπευε, είχε μια σχεδόν φαρμακευτική επίδραση, με βοήθησε να μην είμαι τόσο εσωστρεφής και με έκανε πιο δεκτικό προς άλλους ανθρώπους. Έχω δει την εικόνα ενός άρρωστου παιδιού από έμπολα να θεραπεύεται μέσα από το χορό. Ξέρω ότι είναι προκατάληψη αλλά θα ήταν κάτι τέτοιο δυνατόν;
Αργότερα, ο χορός μετασχηματίστηκε σε εμμονή η οποία μονοπώλησε το χρόνο μου και με έκανε να χορεύω ακόμα και όταν έμενα σταθερός, ακίνητος, αποκόπτοντάς με έτσι από την πραγματικότητα. Δεν ξέρω αν αυτό είναι κάτι καλό, κακό ή απαραίτητο όμως… αυτό είναι. Η κόρη μου Μιλένα, όταν μένω ακίνητος στον καναπέ, σκεπτόμενος τα δικά μου, μουρμουρώντας, μου λέει: μπαμπάκα, μην χορεύεις.
Επίσης, βλέπω τους ανθρώπους όταν περπατούν στο δρόμο, όταν καλούν ταξί, να κινούνται με τις δικές τους διαφορετικές κατευθύνσεις, στυλ και παραμορφώσεις. Όλοι χορεύουν! Δεν το ξέρουν αλλά όλοι χορεύουν! Θα ήθελα να τους φωνάξω: υπάρχουν άνθρωποι που ακόμη δεν το ξέρουν! Όλοι χορεύουμε! Αυτοί που δεν χορεύουν είναι άτυχοι, είναι νεκροί, ούτε νοιώθουν ούτε υποφέρουν!
Όλοι μπορούν να χορέψουν με όλους! Όχι απαραίτητα ο ένας κρατώντας τον άλλον, αλλά ο ένας δίπλα στον άλλον.
Θα ήθελα να μπορούσα να αφιερώσω αυτή την Παγκόσμια Μέρα Χορού και αυτά τα λόγια σε όλους τους ανθρώπους που χορεύουν αυτή την στιγμή. Επιτρέψτε μου όμως να αστειευτώ και να ευχηθώ: χορευτές, μουσικοί, επιχειρηματίες, κριτικοί, παραγωγοί ας δώσουμε ένα τελευταίο πάρτι, ας χορέψουμε όλοι, όπως έκανε ο Béjart, ας χορέψουμε στο μάξιμουμ, ας χορέψουμε το Bolero του Ravel, ας χορέψουμε μαζί”.
