Περισσότερα από είκοσι χρόνια και χωρίς να πτοείται από χιονιάδες και καύσωνες, η εικαστικός Εύα Χειλαδάκη περνά με το ίδιο πάθος όπως την πρώτη φορά, την πύλη των γυναικείων φυλακών Θηβών, για να συναντήσει τα έγκλειστα κορίτσια, φορτωμένη πολύτιμα κουρελάκια που θα μεταμορφωθούν στα χέρια τους σε μικρά έργα τέχνης.
Οι χειροποίητες κούκλες, τα εργόχειρα, τα πλεκτά και οι ξεχωριστές δημιουργίες τους, θα παρουσιαστούν την Παρασκευή και το Σάββατο 1 και 2 Νοεμβρίου στο Attilio της Ηλιούπολης, και στο πλαίσιο της έκθεσης “Σπορά”, υπό τον τίτλο “Σπέρνω κουρέλια, θερίζω κούκλες”!
Η πλούσια και ευφάνταστη συγκομιδή χειροτεχνημάτων θα είναι επισκέψιμη για το κοινό, την Παρασκευή 10.00 -14.00 και 17.30 – 21.00 και το Σάββατο 10.00-15.00, Σοφοκλή Βενιζέλου 99 και Ρήγα Φεραίου.
Τα έσοδα από τις πωλήσεις των έργων θα κατατεθούν στο λογιστήριο των φυλακών ξεχωριστά για την κάθε κρατούμενη.
Ήταν το 2001 όταν για πρώτη φορά στη ζωή της, η Εύα επισκεπτόταν τις φυλακές Κορυδαλλού για να διδάξει την κατασκευή κούκλας. «Το ίδιο βράδυ ξύπνησα από έναν εφιάλτη, καθώς έβλεπα ότι με είχαν δέσει πάνω σε μια σανίδα και με πετούσαν με το πρόσωπο στο δάπεδο», αφηγείται στο artplay.gr η γνωστή εικαστικός
και ιδρυτικό μέλος της ομάδας Αφή, που φορτωμένη υφάσματα, κλωστές, χάντρες, κορδελάκια και ιστορίες, συνεχίζει να συναντά δυο φορές το μήνα τις φυλακισμένες γυναίκες, με το ίδιο πάθος για ανταλλαγή ιδεών, τεχνικών και εμπειριών.
Ξεκίνησε με τη συνεργασία τηςΜΚΟ ΑΡΣΙΣ και της ομάδας «Λόγος και Ύφασμα», να διευθύνει το εργαστήριο ραπτικής στις γυναικείες φυλακές. Σήμερα θεωρείται προνόμιο να μετέχεις στο εργαστήριο και υπάρχει λίστα αναμονής.
«Δεν είναι πάντα εύκολη διαδικασία, αν και με τα χρόνια μαθαίνεις να αντιμετωπίζεις τις δυσκολίες”, ομολογεί η Εύα. “Το ενδιαφέρον είναι ότι κάθε φορά δεν έχω ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα στο μυαλό μου, αλλά οι ίδιες οι γυναίκες προτείνουν. Γυναίκες από πάρα πολλές εθνικότητες και χώρες συναντιούνται μέσα από πολλούς τρόπους,
τεχνικές και πολιτισμούς που σμίγουν. Πολλές από αυτές είναι ταλαντούχες. Και στις περισσότερες όσο τις αφήνεις ελεύθερες και δεν τις κατευθύνεις, τα αποτελέσματα είναι πάρα πολύ καλά.
Κάθε μια γυναίκα είναι ξεχωριστή και κάθε ιστορία διαφορετική, μαθαίνει κανείς πάρα πολλά από όλες αυτές τις συναντήσεις και τις συνεργασίες. Ακόμα κι εκείνες που κρατούνται με βαριά αδικήματα, μπορεί να είναι συνεπείς, με καλή συμπεριφορά και να κάνουν όμορφες χειροτεχνίες, να κεντάνε, να πλέκουν και να ράβουν.
Έχω πολλές βαρυποινίτισσες, αλλά σε αυτές τις συναντήσεις δεν σε απασχολεί τι έχει κάνει η κάθε μια, αλλά πως εκφράζεται. Προσπαθώ να κρατώ επαφή με κάποιες από τις αποφυλακισμένες, ορισμένες είναι πια φίλες μου, συναντιόμαστε, κάνουμε περιπάτους, πάμε για μπάνιο το καλοκαίρι. Είναι κατά κάποιο τρόπο οικογένειά μου», καταλήγει η Εύα Χειλαδάκη.
Μάνια Ζούση
