«Γνωριστήκαμε στη θεατρική ομάδα του Πολυτεχνείου της Θεσσαλονίκης. Ήμασταν όλοι κοντά στα 20, σπουδάζαμε σε διαφορετικές σχολές, στο Πολυτεχνείο, στο Φυσικό, στη Νομική, αλλά βρεθήκαμε όλοι». Τα μέλη της ομάδας C. for Circus θυμώνται για το artplay.gr τη συνάντησή τους, με αφορμή την ..επαναφορά από τις 16 Οκτωβρίου του έργου “Το δαχτυλίδι της μάνας” του Γιάννη Καμπύση, στο Tempus Verum.
« Το Μάιο του 2008, με πρωτοβουλία του τότε σκηνοθέτη μας Κώστα Conie Ισαακίδη, ξεκινήσαμε τις πρώτες μας πρόβες ως C. for Circus. Κάναμε πρόβες στο υπόγειο ενός μπαρ στη Ροτόντα, που μας παραχώρησε ένας φίλος, το Pierrot Le Fou. Βρισκόμασταν σχεδόν καθημερινά, παρότι πλησίαζε καλοκαίρι και η ζέστη και η υγρασία ήταν σχεδόν ανυπόφορες, αλλά εκεί γνωρίσαμε ο ένας τον άλλο, γνωριστήκαμε με το θέατρο και με την έννοια της ομάδας. Σιγά σιγά αρχίσαμε να δραστηριοποιούμαστε ενεργά ως θεατρική ομάδα της πόλης, συμμετείχαμε σε διάφορα φεστιβάλ με project μουσικοθεατρικά. Βασικό μέρος των παρουσιάσεων, αλλά και του καθημερινού ζεστάματος, ήταν να παίζουμε μουσική, αυτοσχεδιάζοντας, με διάφορα άχρηστα και μη αντικείμενα, κάτι για το οποίο εμείς χρησιμοποιούμε τον όρο «ντάπα-ντούπα». Ήταν σαν σήμα κατατεθέν μας, παίζαμε στις πλατείες, στη Φοιτητική Λέσχη, στο Λευκό Πύργο, τραγουδούσαμε, αυτοσχεδιάζαμε εντός και εκτός πρόβας. Ταυτόχρονα με τις πρόβες, δενόμασταν. Γίναμε φίλοι, πολύ φίλοι. Ερωτευτήκαμε μεταφορικά και κυριολεκτικά, κινούμασταν σχεδόν πάντα μαζί. Είχαμε όλοι από ένα ποδήλατο, οπότε πιάναμε όλο το δρόμο όπου πηγαίναμε παρέα, πηγαίναμε όλοι μαζί διακοπές τα καλοκαίρια, κάναμε ταξίδια. Συνεχίσαμε να κάνουμε πρόβες σε χώρους που μας παραχωρούνταν, ώσπου αποφασίσαμε να αφήσουμε τη «νομαδική» μας πορεία και να φτιάξουμε ένα δικό μας χώρο. Το 2010, λοιπόν, νοικιάσαμε στο κέντρο της πόλης έναν. Τον φτιάξαμε από την αρχή ως το τέλος μόνοι μας. Φτιάξαμε το πάτωμα, την κουζίνα, το μίνι φουαγιέ, φτιάξαμε καναπέδες από παλέτες, ράψαμε τα μαξιλάρια, βάψαμε το χώρο, τον ζωγραφίσαμε, τον διακοσμήσαμε, αποκτήσαμε ένα δεύτερο σπίτι. Και κάναμε τις παραστάσεις μας στο χώρο μας, με τον κόπο που περιέχει μια δουλειά που γίνεται σχεδόν χωρίς εξωτερικούς συνεργάτες. Σκηνικά, κοστούμια, φώτα, αφίσες και προγράμματα, μέχρι και χειροποίητες προσκλήσεις, κάτι σαν οικογενειακή επιχείρηση.
Η ομάδα άρχισε να επεκτείνεται. Ο σκηνοθέτης μας ανέλαβε και εργαστήρια υποκριτικής στο χώρο, στην οργάνωση των οποίων συμβάλλαμε όλοι ενεργά και έτσι καταφέρναμε να συντηρούμε το χώρο, ενώ παράλληλα δημιουργούνταν κι άλλες, κατά μια έννοια υπό-ομάδες, μερικές από τις οποίες συνεχίζουν μέχρι σήμερα, όπως το θέατρο Εφ που δραστηριοποιείται ενεργά με σκηνοθέτη έναν από μας, που ζει στη Θεσσαλονίκη. Για την ακρίβεια, δυο από τα μέλη της ομάδας ζουν στη Θεσσαλονίκη, ενώ οι υπόλοιποι εννέα δραστηριοποιούνται πλέον στην Αθήνα. Από το 2011, ένας ένας αρχίσαμε να κατεβαίνουμε, άλλοι για σπουδές, άλλοι για δουλειές, παρόλα αυτά η ομάδα παρέμεινε ομάδα. Οι γονείς μας τότε δεν πετούσαν και τη σκούφια τους για όλο αυτό. Συχνά δεν πολυκαταλάβαιναν τις παραστάσεις που κάναμε, κατά κάποιον τρόπο θεωρούσαν πως είναι μια τρέλα που θα περάσει. Αντιθέτως, η τρέλα συνεχίζεται ακόμη. Η λειτουργία της ομάδας δεν έχει αλλάξει σημαντικά όσον αφορά στο κομμάτι της διαχείρισης. Κάνουμε συναντήσεις για να συζητήσουμε όλα τα διαδικαστικά και συνήθως δε μας φτάνει ο χρόνος. Κάνουμε απολογιστικές κουβέντες μετά από κάθε παραγωγή, τι λειτούργησε και τι όχι, και τις αποφάσεις τις παίρνουμε κατά βάση με ομοφωνία. Οι συλλογικές διαδικασίες είναι πάντοτε πιο δύσκολες και πιο χρονοβόρες, αλλά προς το παρόν λειτουργεί.
Όσο κι αν κουραζόμαστε, όσο κι αν διαφωνούμε, όσο δύσκολο και να ‘ναι όλο αυτό να συνεχιστεί με τις συνθήκες που επικρατούν, το θέλουμε ακόμη. Έχοντας τελειώσει τις σπουδές στις εκάστοτε δραματικές σχολές προσπαθούμε να ξανασυναντηθούμε καλλιτεχνικά και να ανταλλάξουμε γνώση και εμπειρία. Μέχρι στιγμής κάνουμε μία παραγωγή το χρόνο. Τα έργα τα διαλέγουμε μετά από πολύ ψάξιμο, κυρίως ατομικό, αλλά η απόφαση είναι κοινή μετά από ομαδικές αναγνώσεις. Σ’ αυτό το κομμάτι εμπιστευόμαστε το ένστικτο και την υγρασία της πρώτης ανάγνωσης.
Μέχρι και στο “δαχτυλίδι της μάνας” η σκηνοθεσία ήταν ομαδική. Αυτή είναι μια παραγωγή που το εξωτερικό μάτι ανέλαβε ο Παύλος Παυλίδης. Το “δαχτυλίδι της μάνας”, είναι ένα έργο του Καμπύση, που γράφτηκε στα τέλη του 19ου αιώνα. Θέμα του είναι ο ρόλος της φαντασίας μπροστά στο αναπόφευκτο, στο θάνατο. Ο Γιαννάκης, ο ποιητής, ζει την τελευταία μέρα της ζωής του με την οικογένεια του αλλά και τις νεράιδες του βουνού.
Είμαστε πια οικογένεια, όσο κλισέ κι αν ακούγεται. Όχι μόνο με τη ρομαντική υπόσταση της οικογένειας, αλλά και με τη λιγότερο γοητευτική, αυτή της καθημερινής τριβής. Γνωριζόμαστε τόσο καλά και αγαπιόμαστε ακόμη περισσότερο. Μπορεί να είναι ένα άπιαστο όνειρο να καταφέρουμε να βιοποριζόμαστε από την ομάδα, αλλά αν δε δοκιμάσουμε, δε θα το μάθουμε ποτέ.
Ίσως να μην είναι τυχαίο που είχαμε ανάγκη να ανεβάσουμε ένα έργο που έχει ως θέμα την αντιμετώπιση της ζωής – θανάτου μέσα από τη φαντασία. Ίσως κι εμείς τελικά, έχουμε ανάγκη να πάμε έστω και φαντασιακά σ’ ένα ειδυλλιακό μέρος όπου η ποίηση, η μουσική, η φύση και οι στιγμές που μοιραζόμαστε, επικρατούν του κυνισμού και της ρουτίνας. Όπως τα πρώτα μας καλοκαίρια, που κάναμε όλοι μαζί διακοπές».
C. for Circus
ARVE Error: Mode: lazyload not available (ARVE Pro not active?), switching to normal mode
Θίασος: C. for Circus
Συγγραφέας: Γιάννης Καμπύσης
Σκηνοθεσία: Παύλος Παυλίδης
Δραματουργία: Παύλος Παυλίδης, Αθηνά Σακαλή
Κατασκευή σκηνικού: Σπύρος Δουκέρης
Κοστούμια: Λίνα Σταυροπούλου, Τζίνα Ηλιοπούλου
Σχεδιασμός φωτισμών: Ιωάννα Ζέρβα
Μουσική διδασκαλία: Βαλέρια Δημητριάδου
Πιάνο, νταούλι, ηλεκτρική κιθάρα, τρομπόνι, μελόντικα: C. for Circus
Βοηθός σκηνοθέτη: Αθηνά Σακαλή
Φωτογραφίες: Νίκος Πανταζάρας
Βίντεο: Μαρία-Ελισάβετ Κοτίνη
Υπεύθυνη Επικοινωνίας: Ελεάννα Γεωργίου
Παίζουν: Παναγιώτης Γαβρέλας, Χρύσα Κοτταράκου, Αθανασία Κουρκάκη, Ειρήνη Μακρή, Νικόλας Παπαδομιχελάκης, Νατάσα Ρουστάνη, Σπύρος Χατζηαγγελάκης
Πρεμιέρα: 16 Οκτωβρίου
Μέρες και ώρα παραστάσεων: Δευτέρα και Τρίτη στις 21.00
Tιμές εισιτηρίων: 12€, 8€ μειωμένο
Διάρκεια: 70 λεπτά
Κρατήσεις θέσεων: 210 3425170, 6948298063
Tempus Verum І Εν Αθήναις
Ιάκχου 19, Γκάζι
Τ: 210 3425170, 6948298063
