Με χαρά και χωρίς να θέλω να τελειώσει διάβασα την νέα συλλογή των διηγημάτων του Γιάννη Φαρσάρη “Φόβος κανένας”. Αποτελείται από 29 μικροδιηγήματα που τα διαβάζεις μονορούφι. Τα διαβάζεις στα καφέ, στο λεωφορείο, στο μετρό ή λίγο πριν κοιμηθείς.
Είναι μικρά σε έκταση μα συμπυκνωμένα, και δεν σου αφήνουν περιθώριο να βαρεθείς.
29 ιστορίες ανθρώπων που ζουν ανάμεσα μας. Που κάπου τους ξέρεις, κάπου τους έχεις ξαναδεί. Άλλους τους συμπαθείς άλλοι σε εκνευρίζουν, κανένας τους όμως δεν περνάει απαρατήρητος. Με το που αρχίζεις να διαβάζεις για αυτούς θες να μάθεις τι γίνεται στο τέλος.
Άλλοτε με τρυφερότητα κι άλλοτε με κυνισμό ο συγγραφέας δίνει φωνή στους ήρωες του. Από τον μοναχικό κύριο Φαίδωνα που έχασε την γυναίκα του αλλά όχι την αγάπη του για εκείνη, μέχρι τον ασφαλιστή που πληρώνει για να τον παίρνουν αγκαλιά ή τον Άτλαντα που αφήνει την γη για να καπνίσει ένα τσιγαράκι. Θα ήθελες να ξέρεις που συχνάζουν τέτοιοι τύποι για να πας και να τους πιάσεις την κουβέντα, να τους ρωτήσεις πώς πάνε τα πράγματα ή και να τσακωθείς μαζί τους για τα λάθη και τις επιλογές τους.
Από τις πρώτες λέξεις του κάθε διηγήματος, έχεις καταλάβει που βρίσκεται, ποιος είναι και τι θέλει ο ήρωας. Κι ύστερα σε παίρνει μαζί του κι ακολουθείς την διαδρομή μέσα από τις λέξεις για να βρεις την έξοδο κινδύνου. Άλλοτε ο θάνατος δίνει την λύση. Άλλοτε εκνευρίζεσαι με την κοινοτοπία των ηρώων. Κι άλλοτε έρχεται ο ένας και ξεχωριστός ήρωας που φέρνει την ελπίδα και σε κερδίζει σαν αναγνώστη.
Προσωπικά θα ήθελα λίγο πιο έντονο το στοιχείο του φανταστικού κι αυτό ίσως είναι κάτι που μπορεί ο συγγραφέας να εξερευνήσει περισσότερο. Σίγουρα τα διηγήματα με το φανταστικό στοιχείο μου προκάλεσαν περισσότερο ενδιαφέρον. Όπως επίσης μου έλειψε να δω κάποιες ιστορίες από την πλευρά/φωνή της γυναίκας. Ιστορίες για την αγάπη, τη μοναξιά, την Ελλάδα της κρίσης. Για την παιδική αθωότητα, την μικροψυχία των ανθρώπων. Για γυναίκες που απογοητεύουν και κάποιους άντρες που γοητεύουν. Βγαλμένες από μια παλιά εποχή ή κι από τις μέρες που δεν έχουν ακόμα έρθει. Διηγήματα που ο ρεαλισμός τους σε θλίβει και το φανταστικό στοιχείο σε ταξιδεύει. Σαν συνδετικός κρίκος, ο φόβος του θανάτου να ρίχνει την σκιά του πάνω στις λέξεις. Αλλά και τι πειράζει; Αφού τα είπαμε, Φόβος Κανένας!
Ειρήνη Δερμιτζάκη
Η συλλογή κυκλοφορεί από τις εκδόσεις OpenBook. Κατεβάστε το δωρεάν στο http://www.openbook.gr/2015/11/fovos-kanenas.html.
Αν πάλι σας αρέσει η μυρωδιά του φρεσκοτυπωμένου χαρτιού, αναζητείστε το “Φόβος κανένας”στα βιβλιοπωλεία.
