“Επιθυμία μου είναι τα τριάντα χρόνια του Θεάτρου Άττις να αποτελέσουν μια νέα επανεκκίνηση”, αποκαλύπτει στο artplay.gr ο διεθνής μας σκηνοθέτης Θεόδωρος Τερζόπουλος μιλώντας με αφορμή την πρεμιέρα του Ανκόρ, με την οποία και γιορτάζονται τα τριαντάχρονα του ιστορικού θεάτρου της οδού Λεωνίδου 7 στο Μεταξουργείο.
“Άλλωστε Ανκόρ σημαίνει “Ακόμη”, “και άλλο”, δηλαδή επανεκκίνηση, συνέχεια, με την έννοια της διάρκειας. Φαίνεται ότι υπήρχε ένας γενεσιουργός και γονιμοποιός πυρήνας αντοχής, ο οποίος γεννούσε ιδέες, αποφάσεις, μορφή, αισθητικές, θέσεις, ταξίδια, βιβλία και με αυτήν την έννοια διήρκεσε τριάντα χρόνια. Μπορεί όμως να διαρκέσει πιο πολύ, και θα διαρκέσει, και μακάρι να είμαι και εγώ υγιής και να πάνε όλα καλά”, επισημαίνει ο Θεόδωρος Τερζόπουλος και προσθέτει: “Η ευχή μου είναι να διαρκέσει και αργότερα. Όχι μέσα από την έννοια του επιγονισμού. Γιατί ο επιγονισμός δεν είναι κάτι καλό. Να συνεχισθεί ακόμη και σε άλλη χώρα. Αυτήν την στιγμή έχω βοηθούς που συνεχίζουν την δουλειά μου σε όλον τον κόσμο. Η μαθητεία πάνω στην μέθοδο του Άττις είναι διεθνής. Και η μέθοδος είναι η ταυτότητα. Και όλα αυτά τα βιβλία που έφτασαν στα 24 και η μέθοδος που μεταφράζεται σε όλον τον κόσμο, σημαίνει ότι υπάρχει μια δυναμική. Με αυτήν την έννοια τα τριαντάχρονα μοιάζουν να είναι σαν μια επανεκκίνηση. Δεν φαίνεται να είναι τελικά και μεγάλη περίοδος. Σαν να είναι ένας πρόλογος, μια προθέρμανση, ένα προοίμιο για μια άλλη μεγαλύτερη περίοδο, ακόμη και εν τη απουσία μου και αυτό είναι η επιθυμία του δημιουργού που παλεύει μια ολόκληρη ζωή για να στήσει κάτι”.
Τριάντα χρόνια οίστρος
“Αυτά τα τριάντα χρόνια είναι ένας διονυσιακός οίστρος. Σημαίνει ότι υπάρχει διαρκής κίνηση. Μακάρι να είναι καλά τα πράγματα, οι συνθήκες, οι κοινωνικές, οι προσωπικές, για να προχωρήσει. Επιθυμία όλων μας είναι να πάμε μπροστά. Το Ανκόρ είναι Ανκόρ και στη συνέχεια, αλλά είναι Ανκόρ και στο Πάθος, Ανκόρ στην Διεκδίκηση, Ανκόρ στη Σαγήνη, Ανκόρ στην Ομορφιά, Ανκόρ στην Ενέργεια, Ανκόρ στην έμμονη δημιουργική δουλειά, ατέλειωτα Ανκόρ. Γιατί μόνο έτσι θα ξεφύγουμε από όλη αυτήν την βαθιά κρίση, ένα απίστευτο Alien που έχει απλώσει τα πλοκάμια του. Μόνον έτσι θα μπορέσουμε να αποπαγιδευτούμε από την παγίδευση της οικονομικής κρίσης. Αν αέναα παλεύουμε και προσπαθούμε. Και δεν είναι απαραίτητο να κοιτάμε ως σχολιαστές την κρίση, αλλά να επέμβουμε, να διεκδικήσουμε, να παλεύουμε και να δουλεύουμε μέσα μας. Είναι η εποχή μιας ενδοσκόπησης. Μιας ζύμωσης με τον εαυτό μας. Και μιλώ για μια συγκρουσιακή κατάσταση. Πρέπει όσο ποτέ άλλοτε να δούμε τον εαυτό μας και τον άλλον”.
Η δυναμική των πυρήνων και η επαναφορά των επιχορηγήσεων
“Πιστεύω πολύ αυτήν την εποχή στις συναντήσεις των ανθρώπων, στις ομάδες. Δεν πιστεύω ότι θα φέρει ένας κούκος την άνοιξη. Οι μικροί – μικροί πυρήνες πιθανότατα θα δημιουργήσουν μια νέα ιδέα. Πρέπει το θέατρο να ξαναβρεί αυτήν την δυναμική των πυρήνων. Οι σκηνοθέτες, οι δημιουργοί, οι ηθοποιοί, πρέπει να δουλεύουν εργαστηριακά σε μικρούς πυρήνες, υποστηριγμένους βέβαια και από το κράτος. Πρέπει να επανέλθουν οι επιχορηγήσεις για νέους. Όχι για μας, εμείς πάει, πήραμε τον δρόμο μας, μιλάω για νέα παιδιά. Και τότε θα δούμε πραγματικά δημιουργούς με την δική τους ταυτότητα, που να έχουν σκηνική γλώσσα. Και πραγματικά θα είναι πολύ ευχάριστο αυτό το πολιτιστικό προιόν που μπορεί να έχει δυναμική και να εξάγεται. Με αυτήν την έννοια πρέπει να ξαναβρεθεί η έννοια δάσκαλου και μαθητή. Σε μια χώρα που οι πατέρες, οι δάσκαλοι, έχουν εξοντωθεί, νομίζω πως δεν υπάρχει μέλλον, αλλά ένας επιγονισμός άκαρπος, αναποδοτικός και επικίνδυνος. Είναι πολλά πράγματα που έπαψαν να λειτουργούν εδώ και δεκαετίες. Από την δεκαετία του 80 και περισσότερο του 90 αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση”.
Ο κόσμος είναι ο φυσικός μου τόπος
Σκηνοθέτης με παρουσία και επιτυχημένες παραστάσεις σε όλες τις ηπείρους του πλανήτη ο Θεόδωρος Τερζόπουλος μας είπε για αυτή την διεθνή έκθεση και επιβράβευση του: “Ο κόσμος είναι το φυσικό μου τοπίο, εκεί όπου με πολύ ήρεμο και δημιουργικό τρόπο εργάζομαι, χωρίς να ξαφνιάζομαι από τις συναντήσεις, καθώς όλα είναι αυτονόητα, και η συνεργασία και η ζύμωση και η επιτυχία μπορώ να πω. Όταν υποστηρίζεις συνέχεια την σκηνική σου γλώσσα χωρίς να κοιτάς από εδώ και από εκεί, να κοπιάρεις ή να είσαι μέσα σε ένα ρεύμα της μόδας, τότε αυτό δημιουργεί μια κατάσταση πολύ συγκεκριμένη και πολύ ενδιαφέρουσα”. Και πρόσθεσε: “Σαφώς η παγκοσμιοποίηση δεν βοηθά την τέχνη να αναγεννάται, αλλά σε κάποιες μεριές του κόσμου όπου παραμένουν οι εθνικές παραδόσεις, οι δημιουργοί μπορούν να αντιλαμβάνονται τις νέες ιδέες και να τις αφομοιώνουν στο πλαίσιο της παράδοσης. Αυτό το βλέπω παντού και γι αυτό είμαι αισιόδοξος!”
Βαγγέλης Σαρακινός
Ταυτότητα
ΑΝΚΟΡ
Ερμηνεύουν Σοφία Χιλλ – Αντώνης Μυριαγκός
Σκηνοθεσία-Σκηνική εγκατάσταση- Σύνθεση κειμένων Θεόδωρος Τερζόπουλος
Μουσική Παναγιώτης Βελιανίτης
Κοστούμια ΛΟΥΚΙΑ
Φωτισμοί Θεόδωρος Τερζόπουλος-Κωνσταντίνος Μπεθάνης
Εκτέλεση σκηνικής εγκατάστασης Χαράλαμπος Τερζόπουλος
Υπεύθυνη παραγωγής Μαρία Βογιατζή
Φωτογραφίες Johanna Weber
Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο στις 21.00, Κυριακή στις 19.00
Διάρκεια: 55 λεπτά
Τιμές εισιτηρίων: 15€ (κανονικό), 10€ (φοιτητικό/ μαθητικό/ ανέργων)
Θέατρο Άττις
Λεωνίδου 7 Μεταξουργείο
Τηλέφωνο 210-5226260
