Εργαλεία επιστήμης, όπως μεθοδικότητα, εξαντλητική μελέτη, εργαστηριακή ανάλυση, σύγκριση και έρευνα, χαρακτηρίζουν τον τρόπο δουλειάς της Σύλβιας Λιούλιου, της οποίας οι λιγοστές αλλά εκλεκτές σκηνοθεσίες, έχουν εντυπωθεί στη μνήμη των θεατών.
Δουλεύοντας έως τώρα με μικρά θεατρικά σχήματα, από τον «Πελεκάνο» του Στρίντμπεργκ έως τον «Αέρα» του Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη, επιλέγει τη μεγαλύτερη κλίμακα και μέσα από έναν δημιουργικό πυρήνα νέων καλλιτεχνών, εγκαινιάζει την έρευνά της πάνω στο αρχαίο δράμα παρουσιάζοντας τον Αίαντα στην Μικρή Επίδαυρο.
Συνέντευξη στην Αυγή και τη Μάνια Ζούση
* Γιατί επιλέξατε τον “Αίαντα”;
Ήταν μεγάλη η επιθυμία μου να δουλέψω με τον Χάρη Φραγκούλη. Τον πιστεύω και τον θαυμάζω πολύ ως ηθοποιό. Μέσα μου αυτά τα δυο πρόσωπα, του “Αίαντα” και του Χάρη, ήρθαν και έφτιαξαν μια κοινή εικόνα. Όταν διάβασα πρώτη φορά τον “Αίαντα” έκλαψα. Στη στιγμή του θανάτου του. Αυτό δεν μου συμβαίνει ποτέ όταν διαβάζω κάτι. Είναι αλήθεια πως τα πράγματα τα αποφασίζω συναισθηματικά, με άξονα την συγκίνηση. Υπάρχει και κάτι τόσο μοιραίο μέσα στην ιστορία του Αίαντα που είναι ότι γνωρίζεις από την αρχή πως αυτός ο ήρωας θα πεθάνει. Είναι σαν να έχει αναγγελθεί ένας θάνατος και να πρόκειται να τον δεις να συμβαίνει. Και αυτό το αίσθημα με έναν τρόπο το καταλάβαινα τη συγκεκριμένη περίοδο της ζωής μου, οπότε μέσα από αυτήν τη συγγένεια ενεπλάκην στο έργο. Νομίζω ότι καταλάβαινα το βάθος ενός αισθήματος. Και αυτό το αίσθημα προσπαθώ να μην το προδώσω μέχρι το τέλος.
* Τη συγκίνηση που σας προκάλεσε ο “Αίαντας” φιλοδοξείτε να την μεταφέρετε και στους θεατές της παράστασης και με ποιον τρόπο;
Η μετάδοση της συγκίνησης είναι στον πυρήνα της τέχνης όπως την καταλαβαίνω εγώ. Συγκινούμαι δεν σημαίνει κλαίω. Η μετάδοση μιας ψυχικής δόνησης από εκείνον που έχει πρωτο-προσλάβει το έργο μέχρι τον τελικό παραλήπτη, που είναι ο θεατής, είναι για μένα ο απώτερος και ο μόνος στόχος που καταλαβαίνω. Γιατί έχει σχέση με μια αλήθεια. Διαβάζεις ένα ποίημα και κάτι μέσα σου μετακινείται. Για αυτό θέλεις να το διαβάσεις και σε έναν άλλο, για να συναντηθείς μαζί του. Η παράσταση έχει κάποια σημεία που αν λειτουργήσουν, ανήκουν στο πεδίο της συγκίνησης. Μέσα από την αφήγηση της ιστορίας του Αίαντα μπορεί κάποιος να παρακολουθήσει την μοίρα ενός αστεριού που καίγεται μπροστά στα μάτια σου.
* Ποιος ήταν ο τρόπος που δουλέψατε;
Είναι η πρώτη φορά που δουλεύω με τόσους πολλούς ηθοποιούς. Και είχα την βαθιά επιθυμία να τους παραδοθώ με έναν τρόπο. Ως αγόρια έχουν μια ορμή πρωταρχική για τα πράγματα. Και η μοναδική γυναίκα ηθοποιός, η Σοφία Κόκκαλη, έχει πολλά από αυτά τα χαρακτηριστικά. Δημιουργήσαμε ένα κοινό πεδίο αναφορών. Φτιάξαμε σιγά σιγά έναν συντονισμό σωμάτων προς μια κατεύθυνση, ένα πεδίο φαντασίας το οποίο βαφτίστηκε σε κοινές αναφορές. Διαβάσαμε πάρα πολύ έπος, ραψωδίες, ποιήματα, Σεφέρη, Παναγιωτόπουλο, εμβληματικά κείμενα του Κωστή Παπαγιώργη που είναι απολύτως μέσα στον πυρήνα του έπους και του πένθους. Ζήσαμε συνταρακτικά πράγματα μαζί και φτιάξαμε μια κοινή περίοδο ζωής. Μέσα σε αυτήν την περίοδο γεννήθηκε ο “Αίαντας”.
Πληροφορίες
Σκηνοθεσία: Σύλβια Λιούλιου
Σκηνικά / κοστούμια: Μαγδαληνή Αυγερινού
Μουσική: Άγγελος Τριανταφύλλου
Επιμέλεια Κίνησης: Χαρά Κότσαλη
Φωτισμοί: Δημήτρης Κασιμάτης
Βοηθός σκηνοθέτη / Φωτογραφίες: Γκέλυ Καλαμπάκα
Παίζουν οι ηθοποιοί: Κωνσταντίνος Αβαρικιώτης, Σοφία Κόκκαλη, Μιχάλης Σαράντης, Άγγελος Τριανταφύλλου, Θάνος Τοκάκης, Χάρης Φραγκούλης, Νικόλας Χανακούλας.
Πηγή: Αυγή
