Βιβλίο Θέατρο Κινηματογράφος Μουσική Συναντήσεις

“Σε κάθε μορφή τέχνης βρίσκεις ένα κομμάτι από τον εαυτό σου”

Στη ζωή χρειάζεται να είσαι ρεαλιστής για να είσαι ψύχραιμος, ρομαντικός για να ονειρεύεσαι, “γήινος” για να την απολαμβάνεις και “τρελός” για να την αντέχεις. Αυτός ήταν ο επίλογος του πρώτου μου άρθρου εδώ στο artplay.gr και διαπιστώνω, πως σκιαγραφεί  την προσωπικότητα  και τη στάση ζωής του ανθρώπου, που έχω απέναντί μου.

Ο Δημήτρης Τσιλινίκος, ηθοποιός, τραγουδιστής, συγγραφέας και πολλά άλλα που θα τα μάθετε στη συνέχεια, μόλις έχει επιστρέψει από το τελευταίο γύρισμα της ταινίας μικρού μήκους με τίτλο « Η χάρις του Θεού» ( GRACE of GOD ) του Πάνου Παρίση, όπου συμπρωταγωνιστεί με τον Χρίστο Κοκαράκη.

Grace of God

« Ήταν μια δουλειά, που πραγματικά απόλαυσα. Για μια ακόμη φορά διαπίστωσα με χαρά,  πως ο κινηματογράφος είναι συλλογική δουλειά και για να γίνουν πράγματα, η ομάδα πρέπει να έχει τον ίδιο βαθμό τρέλας γι αυτό που κάνει. Ακόμη κι όταν  χρειάστηκε, λόγω κάποιων απρόβλεπτων καταστάσεων,  να δουλέψουμε ατέλειωτες ώρες κάτω από τον ήλιο, συνεχίσαμε μέχρι να βγει το αποτέλεσμα που μας ικανοποιούσε. Η ταινία ήταν πάνω από όλα κι αυτή είναι και η προσωπική μου φιλοσοφία.

Η υπόθεση της ταινίας αφορά σε δύο συναδέλφους αστυνομικούς και τις ζυμώσεις μεταξύ τους, κατά τη διάρκεια μιας αναζήτησης  που έχουν αναλάβει. Οι αλήθειες που κρύβονται πίσω από αδιάφορες λέξεις και σιωπές. Ένα εξαιρετικό σενάριο του Πάνου Παρίση, ο οποίος και σκηνοθετεί, πλαισιωμένος από συνεργάτες όπως ο Γιάννης Κολαξίζης στη διεύθυνση του μοντάζ και ο Παναγιώτης Σαλαπάτας στη διεύθυνση φωτογραφίας. Άνθρωποι όλοι, που διδάσκουν στο τμήμα κινηματογράφου του ΑΠΘ και αποφάσισαν να ενώσουν τις δυνάμεις τους, για να δημιουργήσουν στη Θεσσαλονίκη.

Όπως μου είπαν όταν με προσέγγισαν με την πρότασή τους, συζητώντας με φίλους αλλά και ανθρώπους του χώρου για τις ανάγκες του ρόλου, άκουγαν να τους προτείνουν  και οι δύο πλευρές εμένα. Οι μεν γιατί με είχαν δει στον ρόλο του κυρίου Κρέιβεν, στο θεατρικό μιούζικαλ  «Μυστικός Κήπος», που ανέβηκε από το Κ.Θ.Β.Ε. κατά τη σεζόν 2015 -16, σε σκηνοθεσία Μαριάνας Τόλη, οι δε γιατί με είχαν δει να πρωταγωνιστώ στην ταινία μικρού μήκους « The Noir Project ».

????????????????????????????????????

« Η ερμηνεία στο « The Noir Project », σε σκηνοθεσία Γρηγόρη Βαρδαρινού, σου χάρισε και το Βραβείο Καλύτερου Ανδρικού Ρόλου, στο 4ο Πανευρωπαϊκό Φεστιβάλ Ταινιών μικρού μήκους Filme 2015».

« Ήταν ένας ρόλος πρόκληση για μένα. Ιδιαίτερα δύσκολο να αποδώσεις με απόλυτο ρεαλισμό τον μεθυσμένο άντρα και τις ακραίες του συμπεριφορές, περιτριγυρισμένος από 20 άτομα συνεργείο. Ήταν πολύτιμη για μένα η βοήθεια και η καθοδήγηση της Μαρίας Χατζηιωαννίδου, που έχει μεγαλύτερη εμπειρία από εμένα. Ήταν μεγάλη τιμή και τύχη η συνεργασία με τον Γρηγόρη Βαρδαρινό, σε μια ταινία που είχε μια εξαιρετική πορεία».

NOIR Project

 

« Έχεις ερμηνεύσει απαιτητικούς δραματικούς  ρόλους στο θέατρο και στον κινηματογράφο,  υποδυόμενος τον κακό, τον βίαιο, τον στυγνό επιχειρηματία, τον ιδιαίτερα σοβαρό ή φλεγματικό άνθρωπο και παρόλα αυτά πιστεύω πως θα ήσουν ιδανικός σε κωμικό ρόλο.»

«Ξέρεις, είναι δύο αυτοί που το πιστεύουν αυτό. Εσύ κι εγώ!» μου απαντά ξεσπώντας σε γέλια. « Μέχρι τώρα ήμουν ο μοναδικός. Κάτι είναι κι αυτό. Για να καταλάβεις το έχω τόσο απωθημένο, που μια σεζόν που έτυχε να ακυρωθούν ταυτόχρονα διάφορα project και επί της ουσίας ήμουν άνεργος, σκέφτηκα ότι αυτό δεν ήταν ατυχία, αλλά αντίθετα μου δινόταν η ευκαιρία, να κάνω επιτέλους αυτό που ήθελα. «Αφού δεν μου το προτείνει κανείς θα γράψω  ο εγώ ο ίδιος  για μένα» είπα. Έτσι προέκυψε το MadMix, μια μουσικοχορευτική παράσταση σε σκηνοθεσία Β. Τσικάρα. Έγραψα στίχους τραγουδιών, σκετς και stand-up comedy κείμενα. Πήρα το ρίσκο να την ανεβάσω σε ένα καφέ-μπαρ, η επιτυχία ξεπέρασε κάθε προσδοκία και ομολογώ ότι  ήταν από τις πιο όμορφες στιγμές της ζωής μου.

Μια σκηνοθέτης μου είχε πει κάποτε: «Οφείλεις να δημιουργήσεις τις συνθήκες  για να συμβούν πράγματα ». Κι έτσι είναι. Δεν γίνεται να είσαι απαθής και στάσιμος, περιμένοντας την τέλεια στιγμή για να ενεργήσεις και να δραστηριοποιηθείς. Καλλιεργείς το έδαφος, έτσι ώστε όταν θα έρθει η στιγμή, να είσαι έτοιμος να την εκμεταλλευτείς. Να είσαι ώριμος να σου συμβεί το γεγονός”.

MADMIX

«Τελικά η φυσιογνωμία και το καλλιτεχνικό παρελθόν τυποποιούν τον ηθοποιό;»

« Συμβαίνει. Πολλές φορές εγκλωβίζεσαι στην εικόνα σου και ο σκηνοθέτης έχοντας υπόψη την εικόνα της δουλειάς σου, σου προτείνει ανάλογους ρόλους. Μου αρέσουν οι μεταμορφώσεις και δουλεύω πολύ όχι μόνο υποκριτικά σε κάθε ακρόαση, αλλά και φυσιογνωμικά τον ρόλο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η ακρόαση για την παράσταση « Το γλυκό πουλί της νιότης » (2014,Κ.Θ.Β.Ε.). Σκέφτηκα ότι δεν θα μπορούσα να πάω για τον πρώτο ρόλο  λόγω ηλικίας και έτσι θέλησα να με « προτείνω » στο ρόλο του γιατρού, στον σκηνοθέτη Βασίλη Νικολαΐδη. Άφησα μουστάκι, έβαλα σακάκι, μελέτησα κάθε λεπτομέρεια, που θα παρέπεμπε στην « εικόνα » του ρόλου. Αργότερα μου είπε ο Βασίλης Νικολαΐδης: «Όταν μπήκες σκέφτηκα αυτόματα. Αυτός είναι ο γιατρός!»

????????????????????????????????????

«Σε σχέση με την ανεργία στον κλάδο των ηθοποιών τι θα απαντούσες στο σχόλιο κάποιων ότι η μονιμότητα στις κρατικές σκηνές επηρεάζει την ερμηνεία τους; »

«Δεν πρέπει να ξεχνάς, ότι όντως είμαστε υπάλληλοι. Πηγαίνουμε όπου μας προτείνουν και δεν έχουμε δικαίωμα επιλογής. Έτσι υπάρχουν ίσως, όπως και σε κάθε τομέα άλλωστε, κάποιοι που θεωρώντας υποτιμητικό να παίρνουν μικρούς ρόλους, απλά τους διεκπεραιώνουν. Δεν μπορούμε όλοι να είμαστε πρωταγωνιστές. Δεν κάνουν όλοι για όλα. Και τελικά δεν υπάρχουν μικροί ρόλοι. Σου έχει ανατεθεί και έχεις επιλεχθεί, να υποδυθείς έναν  ήρωα και πρέπει να το υποστηρίξεις με κάθε δυνατό τρόπο.

Σε προσωπικό επίπεδο προσπαθώ να δικαιολογήσω τον ρόλο και να κρατήσω ζωντανό το ενδιαφέρον μέσα μου γι’ αυτόν. Το κοινό δεν έρχεται να δει τον πρωταγωνιστή και μόνο, αλλά μια παράσταση στο σύνολό της και σ’ αυτό οφείλουμε να συνεισφέρουμε όλοι. Πρέπει να σέβεσαι την τέχνη σου και το κοινό. Ό,τι δίνεις παίρνεις. Δημιουργικοί διέξοδοι να εκφραστείς και να ξεδιπλώσεις το ταλέντο και τις ανησυχίες που θεωρείς ότι έχεις, υπάρχουν πάντα. Για μένα είναι ο κινηματογράφος, όπου εκεί έχω τη δυνατότητα να επιλέγω, να προτείνω και να προτείνομαι, αλλά και η συγγραφή».

ARVE Error: Mode: lazyload not available (ARVE Pro not active?), switching to normal mode

 

« Το παιδικό βιβλίο σου με τίτλο « Πιρούνια και Μαχαίρια στα Μαχαίρια» που εκδόθηκε από τις εκδ. Πατάκη, διανύει μια επιτυχημένη πορεία. Ποια φράση θα ξεχώριζες απ’ αυτό; Ετοιμάζεις κάτι καινούριο;»

« Ήταν ευτύχημα που οι εκδόσεις  Πατάκη αγκάλιασαν από την πρώτη στιγμή αυτή τη δουλειά. Για μένα ήταν ευκαιρία να μιλήσω με χιούμορ κι απλές λέξεις για τα καθημερινά διλήμματα της ζωής, με έναν σουρεαλιστικό τρόπο. Απευθύνομαι στα παιδιά, που η άδολη ματιά τους δίνει έδαφος και αφορμή η «ενήλικη» λογική να μπει στο περιθώριο, αναπτύσσοντας μια ερμηνεία και μια θεώρηση πραγμάτων και καταστάσεων πέρα από το προφανές. Θα μείνω στο σημείο, που η καμηλοπάρδαλη  αν και πονάει ο λαιμός της,  θέλει να πιεί παγωμένη σόδα. Η λύση τελικά είναι να βάλει κασκόλ στο λαιμό της! Έχω ήδη ολοκληρώσει ένα παιδικό θεατρικό έργο με τίτλο «Ρόζυ, η ιστορία μιας πλαστικής σακούλας », στο οποίο ακολουθούμε το ταξίδι της Ρόζυ, που ξεκινάει από ένα μπακάλικο, αλλά και  ένα μονόπρακτο με τίτλο « Δεν είμαι ελέφαντας». Αυτό το διάστημα, δουλεύω ένα κωμειδύλλιο σε ιαμβικό δεκαπεντασύλλαβο με ομοιοκαταληξία και  τίτλο « Ο γάμος της Βαγγελιώς ».

14331725_1261663223858044_2088772692_n

« […Αχ της αγάπης η σκλαβιά / είναι η μόνη που δε θέλει λευτεριά…] είναι στίχοι από το τραγούδι  που έγραψες με τίτλο «Της αγάπης η σκλαβιά» και βρήκα να ερμηνεύεται στο youtube από τον Αλέξανδρο Τσιωνά. Και στιχουργός λοιπόν;»

« Αυτό είναι ένα τραγούδι από αυτά που εδώ και χρόνια έχουμε γράψει παρέα με τον παιδικό μου φίλο από τη Λάρισα. Έχουμε συρτάρι ολόκληρο, που περιμένει τον τραγουδιστή/τρια, που θα τα ζωντανέψει.»

« Είναι σκλαβιά η αγάπη ;»

« Εξαρτάται από το πώς και με ποιον τη βιώνεις και σε ποια ηλικία. Και μέσα από ποια φίλτρα τη βλέπεις. Μεγαλώνοντας, αντιλαμβάνεσαι πως είναι άξια αμφισβήτησης τα φίλτρα, μέσα από τα οποία σε είχαν εκπαιδεύσει να το κάνεις.»

ARVE Error: Mode: lazyload not available (ARVE Pro not active?), switching to normal mode

« Κι η αγάπη για το θέατρο πως ξεκίνησε;»

« Το θέατρο είναι έρωτας με την πρώτη ματιά και αφορμή γι’ αυτό στάθηκε η άλλη μεγάλη αγάπη, που είναι το τραγούδι και η μουσική. Θα προσπαθήσω να σου διηγηθώ αυτή την ιστορία που μου άλλαξε τη ζωή, όσο πιο απλά γίνεται, αν και θα καταλάβεις, ότι αυτό είναι δύσκολο. Κατά τη διάρκεια των σπουδών μου στο Τμήμα Φυσικής της Σχολής Θετικών Επιστημών του Α.Π.Θ.,  αντιλήφθηκα πως αυτό που έκανα δεν με ικανοποιούσε και ήθελα να ασχοληθώ με κάτι πιο δημιουργικό στη ζωή μου.

Αυτό βρήκε διέξοδο στη μουσική. Συμμετείχα σε δύο ροκ συγκροτήματα  σαν στιχουργός και τραγουδιστής. Στο ένα είχαμε ελληνικούς στίχους και  στο άλλο ξένους και ήταν κάτι, που αποτέλεσε για τα επόμενα χρόνια, σημαντικό κομμάτι της ζωής μου. Όταν  γύρισα στη Λάρισα, ψάχνοντας διέξοδο στις ανησυχίες μου, άρχισα τις σπουδές μου πάνω στο τραγούδι και συγκεκριμένα ορθοφωνία, μελοδραματική, κλασσικό και ελαφρύ με την πρωταγωνίστρια της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, Αγγέλα Λαλαούνη στο ωδείο που διατηρούσε. Εκεί, στο μάθημα του κλασσικού τραγουδιού, γνώρισα τον άνθρωπο που μου άνοιξε νέους δρόμους στη ζωή μου.

Κάποιες συναντήσεις αποδεικνύονται καθοριστικές στη ζωή μας και στη δική μου περίπτωση, αυτό έγινε με τον σκηνοθέτη Λ. Καραλή, που μου πρότεινε αν θέλω να συμμετέχω σε μια ερασιτεχνική παράσταση. Δέχτηκα και η συνέχεια της  ιστορίας με βρίσκει, να συμμετέχω σε ένα θεατρικό έργο στον Βόλο. Μαγεύτηκα και κόλλησα το μικρόβιο. Έζησα το θέατρο μέσα από τη ματιά αυτού του εξαιρετικού καλλιτέχνη και δασκάλου. Γνώρισα το θέατρο που ήθελα να κάνω. Ήταν η πρώτη επαφή, από τις απαραίτητες εσωτερικές διεργασίες και τεχνικές, ως τη διδασκαλία του ίδιου του ρόλου και την κατασκευή των σκηνικών.

PRODOSIA

 Επιστρέφοντας στη Λάρισα αυτή η σκέψη δεν έπαψε να μου βασανίζει το μυαλό, ώσπου ήρθε η μοιραία στιγμή που διάβασα τον «Αλχημιστή». Ήταν η στιγμή που έγινε το μοιραίο κλικ. Αν και δεν ήμουν ούτε τριάντα,  είχα καταφέρει να έχω το 20% του ωδείου στο οποίο πλέον εργαζόμουν. Μια μεγάλη εμπειρία, που αποδείχθηκε επίσης  χρήσιμη στην πορεία της ζωής μου. Όταν τα παράτησα όλα αυτά για να έρθω στη Θεσσαλονίκη και να ακολουθήσω τα όνειρά μου, όλοι με θεώρησαν τρελό.»

 « Υπήρξε κάποια στιγμή που αργότερα μετάνιωσες γι’ αυτή την απόφαση;»

« Ούτε μια. Το αντίθετο μάλιστα. Οι ευτυχείς συμπτώσεις συνεχίστηκαν, όταν ερχόμενος στη Θεσσαλονίκη,  ανακάλυψα,  πως στο Θεατρικό Εργοτάξιο (καλλιτεχνική διεύθυνση της Ισαβέλλα Μαρτζοπούλου )του Δήμου Σταυρούπολης, δίδασκε  ο Λ. Καραλής. Το θεώρησα μεγάλη τύχη και φυσικά ήταν η σχολή υποκριτικής που επέλεξα. Μεγάλο σχολείο για μένα όπως και η παρακολούθηση των σεμιναρίων Ανθρωπολογικού Θεάτρου (Σύστημα Γκροτόφσκι ), για τρεις συνεχείς χρονιές με τον κορυφαίο l. Flatzen,  συνιδρυτή με τον Γιέρτζι Γκροτόφσκι του Εργαστηρίου του Βρότσλαβ.

Στην προσπάθειά μου να διευρύνω το γνωστικό μου επίπεδο, να εξερευνήσω τις δυνατότητές μου, να πειραματιστώ και να βελτιώσω την υποκριτική μου, συνεχίζω αδιάκοπα την επιμόρφωσή μου. Η υποκριτική και η μουσική αποτελούν  ένα ανεξάντλητο πεδίο προκλήσεων και εμπειριών, αλλά και διερεύνησης των προσωπικών μας δεξιοτήτων».

????????????????????????????????????

« Κάπως έτσι λοιπόν, αρχίζει η υποκριτική σου καριέρα.»

« Θα πρέπει να ομολογήσω, πως τα τελευταία χρόνια βιοπορίζομαι αποκλειστικά από αυτό. Για πολλά χρόνια αποτελούσε ένα μέρος της ζωής μου, το οποίο  αγαπούσα και  υπηρετούσα με πάθος, αλλά παράλληλα και από τα φοιτητικά μου χρόνια έκανα διάφορες δουλειές για να μπορώ να καλύψω τα έξοδά μου. Από λάντζα, φορτοεκφορτωτής φορτηγών και  μπάρμαν, ως πωλητής door to door,καθηγητής πληροφορικής και εισηγητής προγραμμάτων στελεχιακού δυναμικού επιχειρήσεων και φορέων με το « Business Theatre », ένα εκπαιδευτικό προϊόν, που δημιουργήθηκε  σε συνεργασία με την επικοινωνιολόγο-θεατρολόγο Ρία Πεγκλίδου, παίρνοντας το πτυχίο μου στη  Διοίκηση Μικρομεσαίων Επιχειρήσεων (Ε.Κ.Π.Α.). Όλα μεγάλα μαθήματα ζωής και στην τελευταία περίπτωση και η αφορμή για μια μεγάλη γκαρνταρόμπα,  χρήσιμη στα γυρίσματα.

Είναι σημαντικό να ζεις την πραγματικότητα που σε περιβάλει. Εκτιμάς αλλιώς τη ζωή, τους ανθρώπους και τα πράγματα. Λειτουργεί ως μονοπάτι αυτογνωσίας και ωριμότητας και στην περίπτωσή μου και ως δημιουργικό ερέθισμα και εξαιρετικό βοήθημα για την ενσάρκωση ρόλων, που καλούμαι να αποδώσω με τον μέγιστο ρεαλισμό. Δεν φοβάμαι να τσαλακωθώ και έχω μάθει να μην υποτιμώ κανέναν και τίποτα. Έπεσα και ξανασηκώθηκα, κέρδισα και έχασα, απέτυχα και επαναπροσδιορίστηκα.

Παίρνω στοιχεία, πληροφορίες και ερεθίσματα από τη συνεχή παρατήρηση, τις ζωές των άλλων, τα βιβλία και τον κινηματογράφο. Αν το σκεφτείς θα διαπιστώσεις, πως σε κάθε μορφή τέχνης αυτό που σε έλκει, είναι ότι βρίσκεις ένα μικρό κομμάτι από σένα. Κάτι με το οποίο ταυτίζεσαι. Μέσα από την τέχνη, το κομμάτι αυτό παίρνει άλλη δυναμική, δίνεται από άλλο οπτικό πρίσμα, οδηγώντας μέσα από το συγκινησιακό σε νέους προβληματισμούς, αφορμές δημιουργίας και επαναπροσδιορισμό».

KOUKOULA

« Στον κινηματογράφο έχεις συνεργαστεί με σκηνοθέτες όπως ο Π. Καρκανεβάτος στην ταινία « Όχθες », αλλά και με νέους ανθρώπους του χώρου. Πως βιώνεις αυτές τις συνεργασίες; Τρέχουν νέες αυτή τη στιγμή που μιλάμε; »

« Ήταν μεγάλη τύχη να συμμετέχω σε μια εξαιρετική ταινία του Καρκανεβάτου, όπως η « Όχθες ». Η ποιότητα της δουλειάς του είναι αδιαμφισβήτητη. Αυτές τις μέρες, είναι η πρεμιέρα της ταινίας δράσης, μεγάλου μήκους, με τίτλο « Bad Start» ( Κακή Αρχή ), σε σκηνοθεσία του Πάρη Γρηγοράκη στα Ster Cinemas, όπου επίσης συμμετέχω. Υποδύομαι τον πιλότο ελικοπτέρου κι έχω και μερικά λόγια» συμπληρώνει αυτοσαρκαζόμενος. « Μόλις ολοκληρώθηκε η ταινία  « Emoticon Man », του επίσης νέου σκηνοθέτη Παναγιώτη Κουντουρά. Μου άρεσε το concept στη συγκεκριμένη δουλειά. Δεν φαίνονται τα πρόσωπα των πρωταγωνιστών αλλά emoticons. Εγώ που έχω τον ρόλο του στελέχους εταιρίας αντιπροσωπεύομαι από το σύμβολο του δολαρίου ( $ ).

Μόλις άρχισαν τα γυρίσματα μιας μεγάλου μήκους ταινίας του Ιρανού πολεμικού ανταποκριτή Morteza Jafari. Μια φιλόδοξη παραγωγή και ένα σενάριο, που βασίζεται στην αληθινή ιστορία μιας Σύριας, που μετά από πολλές κακουχίες και περιπέτειες φτανει με άλλους προσφυγες στην Ελλαδα όπου και γενναει το παιδι της.

Isis Bride

Επίσης θα πρωταγωνιστώ στην μικρού μήκους ταινία του Μιχάλη Χαραλαμπίδη με τίτλο « Η ιστορία μιας κούκλας ». Μια ιστορία που εξελίσσεται στην Τουρκία γύρω στο 1920. Ο Μιχάλης ήταν μέλος της ομάδας  post production, που βραβεύτηκε την προηγούμενη χρονιά, για τη σειρά « Games of Thrones ».

Συμμετέχω συχνά σε δουλειές σπουδαστών του τμήματος  Κινηματογράφου της Σχολής Καλών Τεχνών Α.Π.Θ.  γιατί μαθαίνω κι εγώ μέσα από αυτούς αλλά και για να υποστηρίξω τη δουλειά τους. Κάποιες φορές τους προτείνω πράγματα βάσει της εμπειρίας μου και τους παροτρύνω πάντα να έχουν το θάρρος να προτείνουν κι αυτοί. Να φύγουν από τη συστολή που τους διακατέχει, φοβούμενοι πως είναι μικροί και να επιμείνουν στην δική τους σκηνοθετική εκδοχή. Είμαι το εργαλείο τους και τους ζητώ να εξαντλήσουν τις ιδέες τους, γιατί η ταινία είναι πάνω από όλα και δεν έχει να κάνει με τα προσωπικά κανενός κι οι όποιες αντιξοότητες προκύπτουν, δεν πρέπει να τους φρενάρουν. Θαυμάζω την οπτική και τις δουλειές νέων σκηνοθετών όπως οι αδερφοί Γιώργος και Στάθης Βασιλειάδης, ο Δημήτρης Βαβάτσης, ο Αλέξανδρος Καντόρος. Είμαι βέβαιος, πως στο μέλλον η πορεία τους θα μας εκπλήξει ευχάριστα».

BOSKOPOULA

« Μόλις ολοκληρώθηκε η επιτυχημένη παράσταση « Ο αγαπητικός της Βοσκοπούλας » του Κ.Θ.Β.Ε. Πού θα σε δούμε αυτό τον χειμώνα θεατρικά;»

« Πέραν συζητήσεων που είναι σε εξέλιξη, αυτό που μπορώ να ανακοινώσω, είναι ότι ερμηνεύω τον ρόλο του Οθέλλου, στην παράσταση  «Αφιέρωμα στον Σαίξπηρ: 400 χρόνια από τον θάνατό του» σε σκηνοθεσία Γιώργου Σφυρίδη, που ανεβαίνει 14 Οκτωβρίου στο Βασιλικό Θέατρο. Μια σύμπραξη του Κ.Θ.Β.Ε. με την Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης, που τιμά τα 400 χρόνια από το θάνατο του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ, με συνθέσεις εμπνευσμένες από εμβληματικά έργα του αξεπέραστου ‘Βάρδου του Έιβον’. Παράλληλα θα συμμετέχω στην «ΑΝΑΣΚΑΦΗ 3, Αναλόγιο για τη Θεσσαλονίκη και τις γειτονιές της». Μια πρωτοβουλία του Κ.Θ.Β.Ε. , που την έχει αγκαλιάσει το κοινό της πόλης. Επειδή όμως το μικρόβιο της μουσικής δεν έχει εξαλειφθεί, ετοιμάζουμε μαζί με συνεργάτη μου μια δουλειά, στην οποία έχω στον  ρόλο του τραγουδιστή και συνοδεία πιάνου και εκτός απροόπτου, θα οργανώσουμε  εμφανίσεις στην πόλη».

 « Φορτωμένο πρόγραμμα για κάποιον, που εκτός άλλων υποχρεώσεων, μεγαλώνει μόνος του ένα εννιάχρονο παιδί ».

« Ήταν επιλογή και συνειδητή απόφαση να έχω την επιμέλεια της κόρης μου. Είτε είσαι άντρας, είτε γυναίκα είναι σίγουρα δύσκολο, να μεγαλώνεις μόνος ένα παιδί. Με τη σωστή διαχείριση χρόνου όλα γίνονται. Σε μια σχέση όπως είναι αυτή του γονιού με το παιδί του, συνυπάρχουν οι ευθύνες με την αμέριστη χαρά, του να μοιράζεσαι και να βιώνεις μια πολύτιμη σχέση αλληλεπίδρασης. Μου δίνει δύναμη κάθε φορά που την ακούω να μου λέει, πως την κάνω να νιώθει περήφανη. Έχοντας την εμπειρία του εκπαιδευτικού, της μαθαίνω να ψαρεύει μόνη της,  χωρίς να της δίνω πάντα έτοιμη τροφή και κρατάω τις ισορροπίες της σχέσης μας».

Μαρία Μαυρίδου

Φωτογραφία εξωφύλλου: Σάκης Καρακασίδης

Τις φωτογραφίες της συνέντευξης παραχώρησε ο Δημήτρης Τσιλινίκος από το προσωπικό του αρχείο