Για το επικό μυθιστόρημα του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι «Αδερφοί Καραμάζoφ» που ανεβαίνει εκ νέου από τον ίδιο δυνατό θίασο πρωταγωνιστών, στο Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης
από τις 23 Νοεμβρίου, μετά την πρώτη μεγάλη επιτυχία της περασμένης άνοιξης, μιλά στο artplay.gr η σκηνοθέτης Νατάσσα Τριανταφύλλη. Για τον καραμαζοφικό κόσμο που εμπεριέχει, συμπονάει , κατανοεί και αγαπάει τον άνθρωπο, τον αγαπημένο της ήρωα Σνιεγκιριόφ και αυτό το «μαγικό , πολύ δύσκολο αλλά αναντικατάστατο ταξίδι».
-Τί είναι αυτό που σας οδήγησε να επιλέξετε ένα κλασσικό αριστούργημα, ένα έπος μυθιστορηματικό για να το κάνετε θέατρο;
«Η συνάντηση μου με τους Αδερφούς Καραμάζοφ, κανονίστηκε από τον εκλεκτό μου φίλο Φαίδωνα. Ήτανε λίγο πριν από την πρεμιέρα της Αντιγόνης τον χειμώνα του 13’ όταν του έκανα την χάρη ή εκείνος μου έδωσε τη χάρη, και ξεκίνησα να το διαβάζω. Η εμπειρία μου έκτοτε με αυτό το βιβλίο εξελίχτηκε σε μια διαρκή αναφορά . Επανερχόμουν σε διάφορες στιγμές της ζωής μου, για διαφορετικούς λόγους, στην αλήθεια της “αμφιβολίας”, της ανθρώπινης αδυναμίας, της παραδοχής ότι η ψυχή μας παλινδρομεί ανά δευτερόλεπτο ανάμεσα στην άβυσσο και στην λύτρωση. Άρχισα να σκέφτομαι συνέχεια αυτή την “εμπειρία της έμπρακτης αγάπης”, του Ντοστογιέφσκι. Συνειδητοποίησα ότι μόλις είχα γνωρίσει έναν καραμαζοφικό κόσμο, που εμπεριέχει, συμπονάει , κατανοεί και αγαπάει τον άνθρωπο, με έναν τρόπο πολύ πιο λυτρωτικό και κυρίως πολύ λιγότερα εγωιστικό .Αυτομάτως, άρχισαν να δημιουργούνται, χώροι , σχέσεις , μελωδίες στο μυαλό μου. Τρόμαξα πολύ στην αρχή, όταν πρότεινα στην Μόνικα και στην Λένα αρχικά να προσπαθήσουμε να κάνουμε παράσταση αυτό το αριστούργημα. Πέρασε λίγος καιρός, και σιγά σιγά, συμφιλιώθηκα με την παραδοχή , με την βοήθεια και την έμπνευση όλων των συντελεστών, ότι ήθελα πολύ να “λύσω τους κάβους” για αυτό το ταξίδι, ξέροντας από την αρχή ότι ευτυχώς ο Ντοστογιέφσκι και το μυθιστόρημα θα είναι πάντα η μεγάλη θάλασσα και η δική μας προσπάθεια ένα μικρό καράβι, που θα πλέει για λίγο. Μαγικό , πολύ δύσκολο αλλά αναντικατάστατο το ταξίδι μας μέχρι τώρα».
-Ποιό είναι αυτό ή αυτά τα στοιχεία που επιχειρείτε να αναδείξετε στην παράσταση;
«Θα δανειστώ μια φράση που είπε μια μέρα ο Λάζαρος στην πρόβα . – “Όταν τελειώνεις ένα μυθιστόρημα του Ντοστογιέφσκι, σου μένει ένα Φως” . Προσπαθούμε πολύ να αναδείξουμε τα σκοτάδια, τις καταβάσεις, και τις πορείες όλων μέχρι αυτό το φως ή και πέρα από αυτό. Πως το κυνηγούν οι ήρωες, πως τους έλκει , ακόμα και πως τους απωθεί πολλές στιγμές, ή απλώς πως δεν το αντέχουν όταν το βρίσκουν».
-Αν κεντρικοί ήρωες και δευτερεύοντες χαρακτήρες αποτελούν μια πινακοθήκη της ανθρώπινης ψυχής , ποιός είναι αυτός που σας εντυπωσιάζει περισσότερο και γιατί;
«Ζητάω συγχώρεση από όλους τους κύριους ρόλους…- αλλά με εντυπωσιάζει πολύ… ο Σνιεγκιριόφ. Υπάρχει σε μια αφήγηση του Αλιόσα στην παράσταση. Δεν μπορούσαμε να του χαρίσουμε μια πιο σωματοποιημένη διάσταση. – Ένας πατέρας, στα όρια της φτώχειας, με άρρωστο παιδί, και πολλά ανάλογα προβλήματα που κάνει την πιο γενναία, υπερβατική και συγκινητική πράξη. Μια σύντομη ιστορία μέσα στο μυθιστόρημα, με μεγάλες όμως διαστάσεις».
-Με ποιον τρόπο αφηγείστε σκηνικά την ιστορία;
«Κρατήσαμε ως κέντρο της δράσης τον Αλιόσα, τον βασικό ήρωα και μικρότερο γιό Καραμάζοφ, και την πορεία που κάνει ο ίδιος μέσα στο μυθιστόρημα. Σκεφτήκαμε με τον Διονύση Καψάλη, να εστιάσουμε το ενδιαφέρον μας όχι τόσο στην αφήγηση, αν και σε μερικά σημεία την χρησιμοποιήσαμε αναγκαστικά, αλλά σε αυτό που κάνει και ο αφηγητής του Ντοστογιέφσκι, ένας κάτοικος της μικρής κωμόπολης. Σε μια προσπάθεια ανάκλησης της μνήμης, σε μια διαδικασία που άλλοτε θυμάται τα γεγονότα πολύ συγκεκριμένα, άλλοτε επιλέγει ή αναγκάζεται να τα ξεχάσει. Θέτοντας την μνήμη , ως ένα σημείο εκκίνησης της παράστασης, μας επιτρέπεται να μνημονεύσουμε σκηνές, σημεία, χρόνους της ιστορίας με τρόπο πιο θεατρικό και ποιητικό» .
Ταυτότητα
Διασκευή: Διονύσης Καψάλης
Σκηνοθεσία: Νατάσα Τριανταφύλλη
Μουσική: MONIKA
Σκηνικά: Εύα Μανιδάκη
Κοστούμια: Ιωάννα Τσάμη
Φωτισμοί: Νίκος Βλασόπουλος
Τους ρόλους ερμηνεύουν οι Aντίνοος Αλμπάνης, Μπάμπης Γαλιατσάτος, Λάζαρος Γεωργακόπουλος, Μελέτης Ηλίας, Λένα Παπαληγούρα, Βασιλική Τρουφάκου, Αινείας Τσαμάτης.
Sound design: Κώστας Μιχόπουλος
Σχεδιασμός Μαλλιών: Γιώργος Καμπούρης – Talkin’ Heads
Βοηθός Σκηνοθέτη: Ξένια Καλαντζή
Βοηθός Σκηνογράφου: Θάλεια Μέλισσα
Εκτέλεση Παραγωγής: Μανώλης Σάρδης – Pro4
Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 8.30 μ.μ στο Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης
Μάνια Ζούση
