“Ο ρόλος που υποδύομαι στην Οικογένεια Τσέντσι είναι ένας ήρωας ακραίος, αιματοβαμμένος, σχεδόν σατανικός. Δεν γνωρίζει όρια στην
άσκηση εξουσίας, περιφρονεί επιδεικτικά την κοινή γνώμη και σπάει όλα τα ταμπού της οικογενειακής ευτυχίας διαπράττοντας φρικαλέα εγκλήματα. Γιορτάζει με θεαματικό τρόπο τον θάνατο των παιδιών του, βιάζει την κόρη του και αιχμαλωτίζει όση οικογένεια του απέμεινε στον εξοχικό του πύργο. Με δυο λόγια, θα μπορούσε κανείς να πει, ότι ο κόμης Τσέντσι αποτελεί την επί γης ενσάρκωση του κακού.
Προσεγγίζοντας έναν τόσο ενδιαφέροντα ήρωα, ανέτρεξα πρωταρχικά και επίμονα στην εποχή που τον έθρεψε. Πολύ σύντομα άρχισαν να γεννιούνται μέσα μου φλέγοντα ερωτήματα. Η ανόσια συμπεριφορά, όπως αυτή του Τσέντσι, είναι κάτι το οποίο αναγκάζεται κανείς να υιοθετήσει για να επιβιώσει, ή είναι μέρος της φύσης του; Μια κοινωνία υποκρισίας και απροσμέτρητης διαφθοράς, όπως αυτή της παπικής εκκλησίας του 16ου αιώνα, πώς είναι δυνατόν να μην ευνοεί κακοφορμισμούς και τερατογενέσεις;
Σε μια εποχή όπου δεν υπάρχει δικαιοσύνη, όπου αποσιωπούνται και εξαγοράζονται όλα τα εγκλήματα των ισχυρών, ο κόμης Τσέντσι αποφασίζει να δώσει αυτοπροσώπως σάρκα και οστά στο κακό. Γίνεται ένας επίγειος εκδικητικός δαίμονας που ρίχνει φως σε όλες τις σιωπηλές αμαρτίες καταδεικνύοντας περίτρανα το σάπιο στερέωμα της εποχής.
Σε έναν τόσο σκοτεινό ρόλο, έχοντας να αναμετρηθώ με τα δικά μου ανομολόγητα βάθη, οι υποκριτικοί δρόμοι μπορεί να αποδειχτούν τελικά ανέλπιστα ολόφωτοι. Η απόλαυση να βουτάς στα νερά ενός τόσο αδυσώπητου ήρωα, καθώς και το ιδιαίτερο χιούμορ του ίδιου του κειμένου και της σκηνικής του προσέγγισης, έκαναν την ισορροπία σε αυτήν την κόψη του ξυραφιού σχεδόν λυτρωτική.
Ευχαριστώ από καρδιάς όλους τους συνεργάτες για την ευλογία της συνύπαρξης, και εσάς για τη γενναιόδωρη φιλοξενία».
Μιλτιάδης Φιορέντζης
φωτογραφία εξωφύλλου: Πάνος Μιχαήλ
