Με την παραδοχή ότι “Αυτό δεν είναι μυθοπλασία, είναι ζωή”, η παράσταση “Phone Home”, σε σκηνοθεσία Γιάννη Καλαβριανού στο Θέατρο Σφενδόνη, εξελίσσεται σε μια τριεθνή θεατρική συνάντηση ανάμεσα σε Αθήνα, Λονδίνο και Μόναχο, που αποτελεί τεχνική σχοινοβασία σχεδιασμένη και εκτελεσμένη άριστα σε πραγματικούς χρόνους ανάμεσα στα δημιουργικά επιτελεία καλλιτεχνών και παραγωγών των τριών πόλεων, καταφέρνοντας να κρατήσει αμείωτη την προσοχή μας, αφηγούμενη πραγματικές ιστορίες ανθρώπων που άφησαν πίσω σπίτι και αγαπημένους, αναζητώντας νέους τόπους, για διαφορετικούς λόγους ο καθένας.
Ιστορίες σύντομες, γραμμένες με απόλυτα σαφή τρόπο, που θυμίζουν όπως τα παλιά επίκαιρα, γεγονότα που ίσως και να είχαμε ξεχάσει, μέσα στις πολλές και άχρηστες πληροφορίες μιας άχαρης, αβάσταχτης, πολτοποιημένης καθημερινότητας.
Ο σκηνοθέτης Γιάννης Καλαβριανός ξέρει καλά τον τρόπο και την τεχνική μιας σύγχρονης θεατρικής γραφής και σκηνικής αφήγησης με διαφανείς όρους και τρόπους όπου υποβόσκει αλλά και πρωταγωνιστεί ο σαρκασμός και το καυστικό χιούμορ.
Γεγονότα και στιγμιότυπα που εναλλάσσονται με ταχείς ρυθμούς μας θυμίζουν μεταξύ άλλων την περίπτωση της κοπέλας από τις χώρες του πολέμου η οποία κολύμπησε για να σωθεί έως τη στιγμή που στέφθηκε Ολυμπιονίκης κολύμβησης παίρνοντας μέρος στους πρόσφατους Αγώνες. “Ο επόμενός μου στόχος είναι η ακτή”, ακούγονται τα λόγια της, που ενσωματώνουν την ελπίδα και το πείσμα όλων όσων ρίχθηκαν στα κύματα για να σωθούν.
“Δεν φεύγουμε γιατί δεν μπορούμε”, λέει η μάνα που έμεινε πίσω στην κατεστραμμένη πατρίδα προς τον γιο που σώθηκε και βρίσκεται ήδη σε άλλη χώρα.
Αξέχαστο στιγμιότυπο η ερωτική σχέση ενός ζευγαριού που περνάει μέσα από την οθόνη ενός υπολογιστή, καθώς εκείνος, Βρετανός που εργάζεται στην Ελλάδα και εκείνη Τουρκάλα στην Γερμανία, σμίγουν ακόμα και για να δουν ταινία στο σκάιπ!
Παράσταση, που προβάλλει την ιδέα πως “Σπίτι είναι εκεί που σε δέχονται”, δεν ξεχνά να θυμίσει την περίπτωση της Αλβανίας που ως υποψήφια χώρα για ένταξη στην Ε.Ε, έκλεισε τα σύνορα στους πρόσφυγες, την ίδια ώρα που το αλβανικό πλοίο Vlora με τους απελπισμένους της χώρας ζητούσε άσυλο στην Ιταλία πριν χρόνια.
Πραγματική ιστορία που είχε ξεχαστεί, το Golden Γκαλά των πλουσίων της γης που θέλουν να απενοχοποιούνται για τους πλάνητες του κόσμου και αναζητούν τις χρυσές ισοθερμικές κουβέρτες για να φωτογραφηθούν, την ίδια ώρα που δεν διστάζουν να διαφωνήσουν για το εάν το γεύμα περιλαμβάνει φιλέτο φάλαινας ή κότσι! Ανάλογα την χώρα προέλευσης!
Παράσταση που όχι μόνο καταφέρνει να κρατήσει την προσοχή μας, αλλά μας κάνει να γελάσουμε δυνατά και πικρά μέσα από εξαιρετικά σχεδιασμένα και εκτελεσμένα στιγμιότυπα που οδηγούν σε έναν ελληνικό θρίαμβο. Δεν είναι σύνηθες άλλωστε να ακούμε συχνά, καθαρά και δυνατά πως “Δεν έχουμε ανάγκη από αρχηγούς στην Ευρώπη”!
Υπόκλιση στους εξαιρετικούς ηθοποιούς Γιώργο Γλάστρα, Χριστίνα Μαξούρη, Αλεξία Μπεζίκη, Στέφη Πουλοπούλου και Κώστα Σιλβέστρο, στους κειμενογράφους Έρι Κύργια και Γιάννη Καλαβριανό, στην σκηνογράφο Ευαγγελία Θεριανού και την Γκέλυ Καλαμπάκα στα κοστούμια, στην οργάνωση παραγωγής της Κατερίνας Μπερδέκα , στην τεχνική φροντίδα των μεταδόσεων του Στάθη Αθανασίου και στην γενική επίβλεψη της Μαρίλιας Σταυρίδου.
Μάνια Ζούση
