Θέατρο Συναντήσεις

Festen: Μια κινούμενη άμμος και ένας επίπονος μαραθώνιος συναισθημάτων

Οι πρωταγωνιστές της πολυαναμενόμενης παράστασης « Οικογενειακή Γιορτή », Χρίστος Στυλιανού και Βασίλης Σπυρόπουλος, ενσαρκώνουν τους ρόλους του Κρίστιαν (γιος) και του πατέρα αντίστοιχα. « Μια παράσταση κινούμενη άμμος » όπως λέει χαρακτηριστικά ο Χρίστος Στυλιανού. «Οργή και απέραντη αγάπη» απαντά ο Βασίλης Σπυρόπουλος.
Η θεατρική μεταφορά της ταινίας «FESTEN» (1998) του ιδιοφυούς κινηματογραφικού εγχειρήματος τουΤόμας Βίντερμπεργκ , ( Δογμα του 1995), που διασκευάστηκε αριστοτεχνικά από τον Ντέιβιντ Έλντριτζ το 2004 και αποδίδεται στην ελληνική γλώσσα από τους Αλίκη Δανέζη Κνούτσεν και Μανώλη Δούνια, αποτέλεσε αυτή τη φορά, την υπέρτατη καλλιτεχνική πρόκληση, για έναν σκηνοθέτη όπως ο Γιάννης Παρασκευόπουλος, που δεν φοβάται να τολμήσει και να πάει τα πράγματα παρά πέρα. Από τις 18 Νοεμβρίου στο φουαγιέ της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών και για 50 θεατές μόνο σε κάθε παράσταση, μια παράσταση σοκ, έρχεται να ταράξει τα νερά της θεατρικής σκηνής στην πόλη.
Βιώνοντας ανατριχιαστικά ρεαλιστικές ερμηνείες και αναπάντεχες σκηνοθετικές ανατροπές και ευρήματα, θα ζήσετε σε πραγματικό χρόνο, μια γιορτή στην οποία θα νιώσετε πως συμμετέχετε, γιατί έχω τη βεβαιότητα, πως δεν θα σας αφήσει ανεπηρέαστους συναισθηματικά, ψυχολογικά και σωματικά. Η κοινωνία βλέπει τον εαυτό της στον καθρέφτη κι αυτός χωρίς να αντέξει , σπάει σε μυριάδες κομμάτια, που εκσφενδονίζονται αστραπιαία στην καρδιά, την ψυχή, το μυαλό σας. Τρυπώνει στο συνειδητό, το ασυνείδητο και το υποσυνείδητο, στη δύνη μιας ερμηνευτικής καταιγίδας, με πολλαπλά μηνύματα και εκδοχές της αλήθειας, που είναι αυστηρώς ακατάλληλη για άτομα κάτω των 17 χρόνων.

_FESTEN1(1)

« Το ταλέντο, οι σπουδές και η τύχη, είναι παράγοντες που δεν είναι αρκετοί, αν δεν έχεις την συνεχή τριβή με την τέχνη του θεάτρου, για να φτάσεις, σε αυτό που λέμε καλός ηθοποιός. Το να δουλεύεις ακούραστα και να δέχεσαι τις ευκαιρίες, που ακόμη κι αναπάντεχα μπορεί να προκύψουν, κολυμπώντας χωρίς δεύτερη σκέψη σε άγνωστα μέχρι εκείνη τη στιγμή και βαθιά νερά, είναι η πρόκληση, που θα σε πάει παρά πέρα, αναλαμβάνοντας το ρίσκο και την ευθύνη απέναντι στον εαυτό σου και σε αυτούς που σε εμπιστεύτηκαν, γιατί οι ευκαιρίες δεν επαναλαμβάνονται και μια από αυτές τις περιπτώσεις είναι και η συνεργασία μου σε αυτή την παράσταση, με τον Γιάννη Παρασκευόπουλο» εξηγεί ο ταλαντούχος ηθοποιός του ΚΘΒΕ, Χρίστος Στυλιανού « Τα τελευταία 13 χρόνια έχουμε συνεργαστεί τουλάχιστον 6 φορές »

14964116_1307597259264640_1251108490_o

 

« Αυτό δείχνει, πως υπάρχει εμπιστοσύνη και κοινή «ματιά» ανάμεσά σας. Πως λειτούργησε αυτό τη δεδομένη στιγμή στην «Οικογενειακή Γιορτή;»
« Αυτό είναι αλήθεια. Έχουμε αναπτύξει κοινούς κώδικες, που διευκολύνουν κάθε φορά την επικοινωνία και την κατανόηση της σκηνοθετικής άποψης, κερδίζοντας χρόνο, ειδικά σε τόσο ιδιαίτερες και υψηλών απαιτήσεων παραστάσεις, όπως αυτή. Είναι τόσο ανοιχτός όσο και συγκεκριμένος σε αυτό που θέλει να δώσει. Το ότι συνεργαζόμαστε κάθε φορά αφού έχει μεσολαβήσει ένα διάστημα άλλων συνεργασιών, μας κάνει επίσης, πιο δημιουργικούς, αφού φέρουμε ο καθένας τη νέα εξελιγμένη του καλλιτεχνική υπόσταση.
Έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον η προσέγγιση, που κάνει σε αυτό το έργο. Αυτό που ζήτησε από εμάς, είναι ο απόλυτα ρεαλιστικός- μη θεατρικός τρόπος ερμηνείας, μέσα από τη βαθιά συναίσθηση του ήρωα που ενσαρκώνουμε. Θέλει να μην έχει η παράσταση καταγγελλτικό χαρακτήρα και με τον τρόπο του δεν παίρνει θέση, αλλά προκαλεί τον θεατή να νιώσει, να προβληματιστεί, να μοιραστεί και να επικοινωνήσει, την δική του, καθαρά προσωπική ερμηνεία, αυτού που θα παρακολουθήσει».
« Είναι μια παράσταση με πολλές συγκρούσεις και ηθικά διλήμματα. Πόσο εύκολο ή δύσκολο ήταν, να μπείτε στην ατμόσφαιρα, αυτή της ερμηνευτικής «ειλικρίνειας» και της αποστασιοποίησης από αυτή και τον ρόλο που ενσαρκώνεις;»
« Πήρα πρώτη φορά το έργο στα χέρια μου τον Μάιο. Όταν το διάβασα σοκαρίστηκα και ένιωσα ότι με ξεπερνάει, ότι δεν μπορώ να το διαχειριστώ. Το έκλεισα και το άφησα για κάποιο διάστημα χωρίς να το αγγίξω, προκειμένου να το δουλέψω στο μυαλό μου και να το επεξεργαστώ με ψυχραιμία, προκειμένου να εμβαθύνω και να βρω τους μυστικούς του κώδικες. Η σύγκρουση του Κρίστιαν με τον πατέρα του, η επιμονή της αποκάλυψης των θαμμένων μυστικών, οι ενοχές, η αγάπη, το μίσος, μέσα από εκρήξεις κα λέξεις τόσο καλά ζυγισμένες στο θεατρικό κείμενο, συνομιλούσαν με τον Χρίστο, που ερχόταν αντιμέτωπος με την προσωπική του αντίληψη, περί σωστού ή λάθους, ηθικού και μη, έχοντας παράλληλα την υποχρέωση να υπηρετήσω τον ρόλο του Κρίστιαν, με απόλυτο ρεαλισμό. Να είμαι αυτός, χωρίς να τον κρίνω. Ήταν σωτήρια η σκέψη του Γιάννη, να εντάξει στην ομάδα μας έναν ψυχίατρο και μια συστημική ψυχολόγο, που η συμβολή τους ήταν καταλυτική για όλους μας. Είναι μια παράσταση, κινούμενη άμμος, όπου δίπλα στον Κρίστιαν, θα ταίριαζε η λέξη επαναπροσδιορισμός.
Ένας ρόλος πρόκληση, που αν σκεφτόμουν πότε στο παρελθόν αναμετρήθηκα με κάτι τόσο μεγάλο, θα έλεγα ως Ετεοκλής στο « Επτά επί Θήβας », όπου η διπλή διανομή με τον Στάνγκογλου, από τον Cezaris Grauzinis, μας έκανε όλους, ηθοποιούς και θεατές, να ζούμε μια νέα παράσταση κάθε φορά κι αυτό, κράτησε «ζωντανό» τόσον καιρό αυτό το έργο, χωρίς να χαθεί το ενδιαφέρον, ο ενθουσιασμός και να κάνει «κοιλιά» η παράσταση».

FESTEN 2

« Θα συμφωνήσω με τον Χρίστο» συμπληρώνει ο Βασίλης Σπυρόπουλος, ως έμπειρος ηθοποιός του ΚΘΒΕ « Ήταν μεγάλη η φόρτιση και τα ηθικά διλήμματα που προέκυπταν, όσο προχωρούσε η μελέτη του έργου, που ερχόμουν σε σύγκρουση με τον εαυτό μου. Η εύλογη απαίτηση του Γιάννη Παρασκεόπουλου, να «πετάμε» από την ερμηνεία μας ότι φάνταζε θεατρικό, επιμένοντας στην αληθινά ανθρώπινη κινησιολογία και εκφορά του λόγου, χωρίς θεατρικές μανιέρες και υπερβολές, αφού παίζουμε σε απόσταση αναπνοής από τον θεατή, ήταν ένας επίπονος μαραθώνιος συναισθημάτων, που έπρεπε να χαλιναγωγηθούν και να διοχετευτούν στην αποτύπωση της αλήθειας του ρόλου και μόνο. Ταυτόχρονα ήταν ανοιχτός σκηνοθετικά και είναι από τους ανθρώπους του χώρου, που αν δεν είναι σίγουροι για κάτι, δεν διστάζουν να το παραδεχτούν και να πουν : « Δεν ξέρω. Θα το δούμε. Θα το ψάξω» και ψάχνει διαρκώς και μείς μαζί του. ‘Έτσι κι αλλιώς, η βεβαιότητα είναι ο εχθρός του ηθοποιού.
Αντιλαμβάνεσαι βέβαια, αυτό που περάσαμε με τον Χρίστο, μια που και οι δύο είμαστε γονείς και από την άλλη ηλικιακά, όντως θα μπορούσαμε να είμαστε πατέρας και γιός. Σε μια από τις τελευταίες πρόβες ήταν η κόρη μου, που στο τέλος έτρεξε κλαίγοντας στην αγκαλιά μου. Δεν μπορούσε να δεχτεί, ότι αυτός που είχε δει, ήταν ο πατέρας της».

14959172_1307597392597960_1247727990_o

« Πως είναι να έχεις «γιο», τον Χρίστο Στυλιανού, σε έργο αναμέτρησης κόσμων και χαρακτήρων;»
« Στο έργο αυτοί οι δύο χαρακτήρες, αντιπροσωπεύουν ένα ισχυρό δίπολο, που αναλύοντάς το διαπιστώνεις μεγάλη αγάπη, που εκδηλώνεται με ανεξέλεγκτη οργή, ιδιαίτερους δεσμούς, απρόσμενες αντιδράσεις, για να καταλήξει ο πατέρας σε μια απόφαση αυτοσεβασμού και αναγνώρισης. Η συνεχής συμβουλή του Γιάννη ήταν ψυχραιμία. Σε αυτή την διαχείριση, εκτός από τους ειδικούς επιστήμονες που ήταν μαζί μας, με βοήθησε η μακροχρόνια εμπειρία μου στο θέατρο, που με έχει κάνει να αντιληφθώ με τον καιρό, πως η ειλικρίνεια, η λιτότητα, δίνει στην ερμηνεία την απαιτούμενη καθαρότητα, που εκφράζει το πραγματικό μέγεθος του ρόλου, οτιδήποτε επιπλέον αυτού, τον μεγεθύνει ανούσια και είναι άσκοπο ξόδεμα. Αυτό προϋποθέτει αυτοεκτίμηση, τη δύναμη να εκτεθείς και να κατακτήσεις τον ρόλο σου στην παράσταση, περιφρουρώντας αυτό που σου «ανήκει», χωρίς να ξεχάσεις τι σου έχει «δανειστεί».
Ένας ρόλος με τον οποίο αναμετρήθηκα και ένιωσα αντίστοιχου μεγέθους πρόκληση, ήταν στο « Ο Γύρος του θανάτου» του Θ.Κοροβίνη, σε σκηνοθεσία Νίκου Μαστοράκη, μια παράσταση, που περιστρεφόταν γύρω από την αθωότητα ή την ενοχή του Παγκρατίδη.
Η συνάντησή μας με τον Χρίστο σκηνικά, είναι μια ευτυχής και για τους δύο πιστεύω συγκυρία. Η συνεργασία μας βασίζεται σε αμοιβαία εκτίμηση, σεβασμό και ίσως λειτουργεί και σαν σχέση γιού και πατέρα. Παίρνω από την ορμή του και δίνω από την ψυχραιμία της εμπειρίας μου».

FEST3

Θα κλείσω, κάνοντας μια τελευταία προσωπική διαπίστωση. Ενώ σε όλο το έργο, το βάρος πέφτει στη σύγκρουση και τη σχέση πατέρα-γιου, η μητέρα είναι παρούσα παντού και στο παρελθόν και στο παρόν, για να πει την πιο ουσιαστική φράση του έργου, για μένα: « Εγώ θα μείνω», ενώ όλα αυτά τα χρόνια ήξερε και μέχρι τελευταία στιγμή μπορούσε να επέμβει.
Η κοινωνία αποκρύπτει την αλήθεια ( σε όλους τους τομείς), αποφεύγοντας τις ευθύνες και τις ενοχές, που θα την ξεβολέψουν και θα κλονίσουν τις ισορροπίες, που έχει προκαθορίσει. Με ψυχρή λογική, βασισμένη στο προσωπικό συμφέρον, αποστασιοποιείται από το εξιλαστήριο θύμα, που στοχοποιείται και είναι ο αποδιοπομπαίος τράγος, αποποιούμενη την ευθύνη των σκανδάλων, για να συνεχίσει να κάθεται στην κεφαλή του τραπεζιού, με την πλήρη αποδοχή των συνδαιτυμόνων, που συνεχίζουν να «τρώνε» μαζί . Μια παράσταση που θα βγάλει «σκελετούς» κάθε είδους από τη ντουλάπα.
Γι αυτό μην ξεχνάτε! Ψυχραιμία!
Συνέντευξη φωτογραφίες εξωφύλλου και πορτραίτα Μαρία Μαυρίδου

FEST AFISSA
ΦΟΥΑΓΙΕ ΤΗΣ ΕΜΣ
«OIKOΓΕΝΕΙΑΚΗ ΓΙΟΡΤΗ» (FESTEN) Έναρξη: 18 Νοεμβρίου 2016
των Τόμας Βίντερμπεργκ, Μόγκενς Ρούκοφ, Μπο Χρ. Χάνσεν
Θεατρική διασκευή: Ντέιβιντ Έλντριτζ.
Μετάφραση: Αλίκη Δανέζη Κνούτσεν-Μανώλης Δούνιας.
Σκηνοθεσία: Γιάννης Παρασκευόπουλος.

Μια οικογενειακή γιορτή γίνεται αφορμή να διαταραχτεί η επίπλαστη αρμονία που για χρόνια επικρατούσε μέσα στο σπίτι της οικογένειας Χάνσεν. Τιμώμενο πρόσωπο είναι ο πατέρας, ο Χέλγκε, ένας επιτυχημένος επιχειρηματίας, ο οποίος γιορτάζει τα εξηκοστά του γενέθλια περιστοιχισμένος από τα μέλη της οικογένειάς του και στενούς φίλους. Τα καλά κρυμμένα μυστικά της οικογένειας αποκαλύπτονται, χωρίς όμως στην πραγματικότητα να συγκλονίζουν κανέναν. Η γιορτή συνεχίζεται κανονικά – το γλέντι δε σταματάει. O καλοκουρδισμένος μεγαλοαστικός μηχανισμός αντιστέκεται.
H παράσταση «οικογενειακή γιορτή» είναι ακατάλληλη κάτω των 17 ετών.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ / Θεατρική διασκευή: Ντέιβιντ Έλντριτζ. Μετάφραση: Αλίκη Δανέζη Κνούτσεν, Μανώλης Δούνιας. Σκηνοθεσία: Γιάννης Παρασκευόπουλος.
ΔΙΑΝΟΜΗ (με αλφαβητική σειρά) / Νεφέλη Ανθοπούλου, Σταυρούλα Αραμπατζόγλου, Στεφανία Ζώρα, Νίκος Καπέλιος, Κωνσταντίνος Λιάρος, Γιολάντα Μπαλαούρα, Κλειώ-Δανάη Οθωναίου, Ιωάννα Παγιατάκη, Βασίλης Παπαγεωργίου, Γιάννης Παρασκευόπουλος, Βασίλης Σπυρόπουλος, Χρίστος Στυλιανού, Αλέξανδρος Τσακίρης, Κωνσταντίνος Χατζησάββας.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ Τάσος Θώμογλου