“Συναντήθηκα με έναν άνθρωπο που θα χαρακτήριζα βαθύ αισθηματία και νομίζω ότι μάλλον έτσι έφυγε, πλήρης αισθημάτων και όχι πλήρης ημερών”, δηλώνει στο artplay.gr ο ηθοποιός Γιάννης Τσορτέκης, που το 2009 στο Δώμα του Θεάτρου του Νέου Κόσμου, ερμήνευσε με συγκλονιστικό τρόπο την “Μαύρη Γαλήνη”, το αυτοβιογραφικό κείμενο του Δημήτρη Μαρωνίτη που αποχαιρέτησε την ζωή στα 87 του χρόνια. “Ένα κείμενο διόλου διανοητικό, αλλά ένα κείμενο αυθόρμητο, ένα κείμενο εκρηκτικό, το οποίο είχε κρυμμένους θησαυρούς που τον εμπεριείχαν”, εξηγεί ο σκηνοθέτης και ηθοποιός. “Με τον Μαρωνίτη έζησα την αγωνία του να θέλει συνεχώς να είναι επί σκηνής, ακόμα και σε αυτό που δεν καταλάβαινε πόσο βαθύ και δικό του πράγμα ήταν, την αγωνία να θέλει να μετουσιώσει τις λέξεις σε πράξη, όχι να παίξει τις λέξεις. Η Μαύρη Γαλήνη δεν είχε καμμία σχέση με τις μεταφράσεις του, τον πανεπιστημιακό Δημήτρη Μαρωνίτη, καμμία σχέση με αυτό που ο πολύς κόσμος μπορεί να γνώριζε, να γνωρίζει, και μπορεί να έχει ανάμνηση από αυτόν. Είναι ένα βαθύ κείμενο, γραμμένο τις τελευταίες μέρες της δικτατορίας, έγκλειστος ο ίδιος στα κρατητήρια της ΕΑΤ ΕΣΑ, κάτω από συνθήκες πολύ άγριες, και το συγκλονιστικό σε αυτό το κείμενο είναι ότι δεν έπαιρνε θέση αρνητική ή θετική για τους καιρούς και τις καταστάσεις, αλλά τοποθετούνταν ο ίδιος, ως το αίσθημα απέναντι σε αυτά. Ο πόνος του ήταν πολύ βαθύς και καταγράφονταν, το κλάμα του ήταν ειλικρινές, το σκίρτημα ήταν ακραίο, ήταν ερωτικό σε όλο το εύρος του κειμένου της Μαύρης Γαλήνης. Δεν θα ξεχάσω, όταν χρόνια αργότερα, κάναμε τον Αίαντα σε σκηνοθεσία Β. Θεοδωρόπουλου, όπου κάθε φορά που με συναντούσε με ρωτούσε με έναν ηλεκτρισμό και μια βαθιά επιθυμία, πότε θα ξανακάνουμε την Μαύρη Γαλήνη. Σχεδόν του χρωστάω την Μαύρη Γαλήνη σαν φόρο τιμής !”
Γιάννης Τσορτέκης
