«Η Καλιφόρνια είναι εδώ. Μόνο που μας ζητάει να την χτίσουμε ενόσω την ονειρευόμαστε και να την ονειρευόμαστε ενόσω τη χτίζουμε. Εμείς, όχι οι άλλοι για εμάς», υποστηρίζει στο artplay.gr ο Θανάσης Χαλκιάς που σκηνοθετεί το έργο του Βασίλη Κατσικονούρη «Καλιφόρνια ντρίμιν» το οποίο παρουσιάζεται στο θέατρο Tempus Verum-Εν Αθήναις κάθε Κυριακή, από έναν θίασο νέων ταλαντούχων ηθοποιών που ο καθένας από αυτούς γράφει εδώ τις εντυπώσεις του για αυτήν την συνάντηση και την περιπέτεια της σκηνής. «’Εχουμε ανάγκη τα όνειρα για να ζήσουμε και τους ανθρώπους για να τα πραγματώσουμε», σημειώνει ο Γιάννης Ιωάννου και ο Γιώργος Σύρμας αναρωτιέται «τι έχουμε ανάγκη περισσότερο, τα όνειρα ή τους ανθρώπους;». Για μια «γλυκόπικρη ιστορία και παράσταση που ξετυλίγει με τρυφερότητα μια σκληρή μετά-ολυμπιακή πραγματικότητα χωρίς στολίδια», μιλά η Μάγδα Κόρπη και η Σεβίνα Μαραγκού κάνει λόγο για «παιδιά-ναυαγούς πάνω σε όνειρα-σχεδίες που επιπλέουν σε μια θάλασσα πιθανοτήτων», και αναρωτιέται πως «ίσως υπάρχει κι ένας άλλος δρόμος. Αυτός που ενώνει το μονοπάτι του ονείρου με αυτό της πραγματικότητας»
ARVE Error: Mode: lazyload not available (ARVE Pro not active?), switching to normal modeΘανάσης Χαλκιάς- Σκηνοθέτης:
“Ένας μηχανισμός υποκουλτούρας υπάρχει και αναπτύσσεται γύρω μας με μοναδικό σκοπό το κέρδος των παραγωγών της και την χειραγώγηση των καταναλωτών της. Μία χειραγώγηση που διαμορφώνει ελπίδες, επιθυμίες, όνειρα. Έχουμε αποξενωθεί από τη φύση μας, δεν έχουμε εκπαιδευτεί να στοχαζόμαστε πάνω στη διαλεκτική ατομικού και συλλογικού, μας δίδαξαν να απωθούμε τα βαθύτερα υπαρξιακά ερωτήματα. Κι έτσι συνειδητοποιούμε πως τα όνειρά μας σήμερα, εκπορεύονται απ’ τις διαφημιστικές καμπάνιες των εταιρειών, τον απατηλό λόγο των πολιτικών και θρησκευτικών ταγών και τη ντάγκλα που επιφέρουν τα πολιτιστικά LSD που καταναλώνουμε καθημερινά. Έχουμε αναθέσει τα όνειρά μας σε άλλους. Τα αποτελέσματα είναι ορατά. Πόσο ακόμη θα κρατήσει ο λήθαργος; Η Καλιφόρνια είναι εδώ. Μόνο που μας ζητάει να την χτίσουμε ενόσω την ονειρευόμαστε και να την ονειρευόμαστε ενόσω τη χτίζουμε. Εμείς, όχι οι άλλοι για εμάς”.
Γιάννης Ιωάννου
“Mια παρέα τεσσάρων νέων ανθρώπων κι
ένας θείος.
μια παρέα τεσσάρων ηθοποιών κι ένας
σκηνοθέτης.
στο ταξίδι προς Καλιφόρνια όλοι μας,
ηθοποιοί και χαρακτήρες,
καταλαβαίνουμε πώς έχουμε ανάγκη τα
όνειρα για να ζήσουμε και τους
ανθρώπους για να τα πραγματώσουμε”
Γιώργος Σύρμας
“Στην παράσταση χαίρομαι την αθωότητα, την άγνοια των χαρακτήρων. Αυτό που με λυπεί είναι η μοναξιά τους.
Κάτι πολύ όμορφο που συνέβη από τις πρόβες ακόμα και συνεχίζει να με ακολουθεί είναι μια σκέψη πάνω στο έργο:
τι έχουμε ανάγκη περισσότερο, τα όνειρα ή τους ανθρώπους;”
Μάγδα Κόρπη
“Στο Καλιφόρνια Ντρίμιν, οι ήρωες είναι σαν να μην έχουν τις κατάλληλες λέξεις· τους απασχολούν θέματα που όμως δεν μπορούν να εκφράσουν. Στο βάθος είναι σκοτεινοί χαρακτήρες, έρμαια μιας κοινωνίας που πετάει στ’ αζήτητα κυρίως τους νεότερους. Γι΄αυτό και κατά τη γνώμη μου, το έργο του Β. Κατσικονούρη είναι πολιτικό. Σε μια χώρα που ηττάται καθημερινώς – ο Άρης, ο Ντίνος, η Κική και η Βουβού- σκιές του ίδιου τους του εαυτού, αναζητούν την ελπίδα.
Οι ήρωες που ενσαρκώνουμε βρίσκονται γύρω μας. Μελαγχολικοί, παιδικά αφελείς που ψάχνουν να πιστέψουν σε κάτι. Πιστεύω πως πρόκειται για μια γλυκόπικρη ιστορία και παράσταση που ξετυλίγει με τρυφερότητα μια σκληρή μετά-ολυμπιακή πραγματικότητα χωρίς στολίδια”.
Σεβίνα Μαραγκού
“Στην Καλιφόρνια, στο μέλλον, στο Βερολίνο, στη Μόσχα αδερφές μου, στη Μόσχα… Ελπίζοντας πάντα, στο άλλου, στο άλλοτε, ξοδεύουμε το τώρα σε όνειρα απραγματοποίητα κι ελπίδες φρούδες. Οι νεαροί χαρακτήρες του Β. Κατσικονούρη είναι ακόμα γεμάτοι ορμή, λύσσα, και όρεξη για όνειρα, όπως ήμασταν όλοι πριν η ζωή μας κουράσει. Είναι παιδιά-ναυαγοί πάνω σε όνειρα-σχεδίες κι επιπλέουν σε μια θάλασσα “σχεδίων”, πιθανοτήτων και δυνατοτήτων. Η πραγματικότητα και η ενηλικίωση τους χτυπούν απειλητικά την πόρτα κι έρχεται να μας υπενθυμίσει ότι ίσως υπάρχει κι ένας άλλος δρόμος. Αυτός που ενώνει το μονοπάτι του ονείρου και με αυτό της πραγματικότητας και τελικά επιτρέπει στο ένα να ενημερώνει το άλλο”.
Στο Καλιφόρνια ντρίμιν δύο κορίτσια και δύο αγόρια – ναυαγοί της ελπίδας – πιάνονται απ’ την πρώτη σανίδα ονείρου που θα βρουν μπροστά τους για να σωθούν. Δεν ξέρουν κολύμπι. Κανείς δεν τους έμαθε πώς να ζουν. Οι γονείς τους είναι «αδικαιολογήτως απόντες» μέσα στο πέλαγος που τους κληροδότησαν. Οι τέσσερις νέοι παρασύρονται σε περιπέτειες που ενώ προκαλούν το γέλιο, αφήνουν ωστόσο μία πικρή επίγευση. Ποια ακτή τους περιμένει άραγε;
Σκηνοθεσία: Θανάσης Χαλκιάς
Επιμέλεια σκηνικών-κοστουμιών: Γεωργία Μπούρδα
Πρωτότυπη μουσική, επιμέλεια μουσικής: Κώστας Βόμβολος
Σχεδιασμός φωτισμών: Ελίζα Αλεξανδροπούλου
Βοηθοί Σκηνοθέτη: Ραφαέλα Ακαμωτάκη, Ειρήνη Οικονομίδου
Σχεδιασμός αφίσας: Γιάννης Κατσάνος
Φωτογραφίες-teaser: Αλέξανδρος Κόρπης
Παίζουν: Γιάννης Ιωάννου, Μάγδα Κόρπη, Σεβίνα Μαραγκού, Γιώργος Σύρμας
Κυριακή στις 21:00
Θέατρο Tempus Verum-Εν Αθήναις,
Ιάκχου 19, Γκάζι (Στάση μετρό Κεραμεικός), τηλ. 2103425170
Τιμές εισιτηρίων: 12 Ευρώ / 8 Ευρώ (μειωμένο) / 5 Ευρώ (άνεργοι).
Διάρκεια: 90 λεπτά.
Μ. Ζ
