Βρισκόμουν ανάμεσα στους θεατές της πρώτης από τις δυο παραστάσεις ”Η τάξη μας”, παραγωγής ΘΟΚ και σκηνοθεσίας Γιάννη Καλαβριανού, που παρουσιαζόταν στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών στην Πειραιώς 260 το βράδυ της Παρασκευής 17 Ιουνίου. Η παράσταση κυλούσε ομαλά, όταν λίγα λεπτά πριν το τέλος της δίωρης διάρκειάς της, ένας από τους ηθοποιούς σωριάστηκε στην σκηνή. Κανένας από τους θεατές δεν κινήθηκε, ούτε αντέδρασε, θεωρώντας ίσως, ότι η πτώση είναι μέρος της δράσης. Ωστόσο η εξέλιξη διέψευσε αυτήν την πρώτη σκέψη, καθώς ένας άλλος ηθοποιός σηκώνοντας τα χέρια του και κοιτώντας προς το κοινό, άρχισε να φωναζει δυνατά: “ Έναν γιατρό, έναν γιατρό! ”. Αμέσως κάποιοι απο τους θεατές ανέβηκαν στη σκηνή μαζί με υπαλλήλους του Φεστιβάλ για να βοηθήσουν. Μαζί τους και ο σκηνοθέτης, γιατρός ο ίδιος, μαζί με τους συντελεστές της παράστασης. Ήταν πλέον εμφανές ότι επρόκειτο για ένα ιατρικό περιστατικό που όλοι ελπίζαμε να έχει καλή εξέλιξη και να είναι περαστικό. Για αρκετά λεπτά οι θεατές παρακολουθούσαν αμήχανοι όσους βρίσκονταν πάνω στην σκηνή για να βοηθήσουν τον ηθοποιό, χωρίς κανένας υπεύθυνος του φεστιβάλ να ανακοινώσει με ψυχραιμία από τα μεγάφωνα την ανάγκη εκκένωσης του χώρου.Έτσι άρχισαν να φεύγουν ο καθένας μόνος του ή κατά ομάδες. Ο μόνος, και μάλιστα κατά τη διάρκεια αντιμετώπισης του περιστατικού, και ενώ δεν ήταν αρμοδιότητάς του, είπε κάτι, ήταν ο σκηνοθέτης, που βρήκε την ψυχραιμία να εξηγήσει πως η παράσταση δεν μπορεί να συνεχισθεί ούτε να πραγματοποηθεί εκ νέου την επομένη και οι θεατές μπορούν να πάρουν πίσω τα χρήματά τους από τα ταμεία!
Το περιστατικό σύμφωνα με όσες πληροφορίες διαθέτουμε μέχρι αυτήν την ώρα είχε ομαλή εξέλιξη. Ωστόσο είναι αρκετό για να προκαλέσει μια σειρά από ερωτήματα: Γιατί σε έναν χώρο μεγάλης προσέλευσης κοινού δεν έχει σχεδιαστεί η παρουσία διασώστη ή ομάδας διάσωσης που θα μπορούσαν να παρέχουν τις πρώτες βοήθειες σε ένα περιστατικό έκτακτης ανάγκης; Ακόμα και το προσωπικό του Φεστιβάλ θα μπορούσε να είχε εκπαιδευτεί μέσω ενός ολιγόωρου σεμιναρίου στην παροχή πρώτων βοηθειών, στην χρήση απινιδωτή και κυρίως στην ψύχραιμη διαχείριση ατυχημάτων και έκτακτων καταστάσεων.
Η τοποθέτηση ενός απλού, ακόμα και οικογενειακού τύπου φαρμακείου, σε εμφανή σημεία χώρων του φεστιβάλ, θα μπορούσε επίσης να βοηθήσει στην αντιμετωπιση έκτακτων περιστατικών.
Καλές οι συζητήσεις και οι δράσεις για το τι φεστιβάλ θέλουμε, σημαντική όμως και η αντιμετώπιση πρακτικών ζητημάτων, ιδιαίτερα όταν μπορεί να τεθεί σε κίνδυνο ανθρώπινη ζωή.
Μάνια Ζούση
