«Βιώματα, αισθήσεις και κινηματογραφικές εντυπώσεις μπερδεύτηκαν και ανασυνταχθήκανε, χαρτογραφώντας έναν χώρο στα όρια της πραγματικότητας», ανέφερε τον περασμένο Μάιο στο artplay.gr ο κινηματογραφιστής Χρήστος Μασσαλάς με αφορμή την συμμετοχή της μικρού μήκους ταινίας του «Copa-Loca» στο 70ό Φεστιβάλ Καννών, η οποία και απέσπασε το πρώτο βραβείο στις Νύχτες Πρεμιέρας.
Έτσι ξαναθυμόμαστε αυτά που ο Χρήστος είχε πει για την ταινία του:
«Οι μπανάνες του Warhol, η Copacabana του Manilow, το αινιγματικό χαμόγελο της Έλσας Λεκάκου, η φωνή της Τζένης Χειλουδάκη, τα «τοσά καλοκαίρια» του ελληνικού σινεμά.
Η “Copa-Loca” ξεπήδησε από ένα όνειρο με ινδικές καρύδες και τουριστικά πόστερ. Βιώματα, αισθήσεις και κινηματογραφικές εντυπώσεις μπερδεύτηκαν και ανασυνταχθήκανε, χαρτογραφώντας έναν χώρο στα όρια της πραγματικότητας.
«Στην Copa-Loca υπάρχουν διλήμματα», αφηγείται η φωνή της Τζένης. Tα διλήμματα ψαλιδίζουν τις μέρες των ανθρώπων, που ζουν ανάμεσα στο χειροπιαστό και σε αυτό που δεν κατάφεραν ποτέ να κάνουν δικό τους.
Η Πωλίνα είναι το κορίτσι των διλημμάτων – στην καρδιά της Copa-Loca. Όλοι την ξέρουν και όλοι νοιάζονται για εκείνη. Και εκείνη νοιάζεται για τους πάντες, αλλά δεν ανήκει πουθενά.
Η Έλσα Λεκάκου υποδύεται την Πωλίνα σαν έναν χαρακτήρα υπό μετάλλαξη: δεν ανήκει σε αυτή την εποχή, ούτε στα στενά όρια μιας συγκεκριμένης παράδοσης. Είναι Λολίτα, G.I. Jane και ένας μικρός ποπ φιλόσοφος – όλα μαζί.
H “Copa-Loca”, όπως η Πωλίνα, φτιάχτηκε μέσα από τις αντιφάσεις των εποχών.
Και οι αντιφάσεις αυτές βρίσκουν τη συμφιλίωσή τους στο πρόσωπο της Τζένης Χειλουδάκη, που εμφανίζεται σαν από μηχανής θεός στην κρίσιμη καμπή της ενηλικίωσης της Πωλίνας. Η Τζένη δεν προτείνει την λύση – είναι η ίδια η απάντηση στα διλήμματα της “Copa-Loca”».
Χρήστος Μασσαλάς
