Μπαλέτο Χορός

Η Μάγια πέταξε για αλλού

Η Μάγια Πλισέτσκαγια, η μπαλαρίνα θρύλος, η μεγάλη δύναμη και αξία του σοβιετικού μπαλέτου για χρόνια, που στο ταλέντο της υποκλίθηκαν ισχυροί της Γης αλλά και εκατομμύρια απλοί άνθρωποι σε ολόκληρο τον κόσμο, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 89 ετών

από καρδιακή ανακοπή, και ενώ βρισκόταν στη Γερμανία, σύμφωνα με ανακοίνωση του διευθυντή του θεάτρου Μπολσόι

Η μπαλαρίνα που συγκρίθηκε με την Πάβλοβα και που «φλέρταρε» ο Νουρέγεφ, γεννήθηκε στη Μόσχα το 1925 και άρχισε το χορό 3 ετών. Στα εννέα της μπήκε στη Σχολή Μπαλέτου της Μόσχας από όπου αποφοίτησε 18 ετών, για να εισαχθεί αμέσως στο Μπαλέτο Μπολσόι, όπου μέσα σε λίγους μήνες έγινε πρίμα μπαλαρίνα. Ξεκίνησε την καριέρα της με το ρόλο στο «Θάνατο του Κύκνου». Πρωταγωνίστησε σε ρόλους διάσημων έργων, ανάμεσα στους οποίους η «Λίμνη των Κύκνων», «Κάρμεν», «Αννα Καρένινα» σε μουσική του συζύγου της, συνθέτη και πιανίστα Ρόντιον Σέντριν.

Ο Ρολάν Πετί δημιούργησε για αυτήν το «La Rose Malade» και αργότερα ο Μορίς Μπεζάρ την «Isadora» αλλά και το «Ave Maria» για το οποίο όταν το ερμήνευσε στο γκαλά για τα 80ά της γενέθλια, οι «Financial Times» έγραψαν: «Η Μάγια ήταν και είναι ακόμα και σήμερα μια σταρ, ένα ιερό τέρας του μπαλέτου, η τέλεια επιτομή για τη θεατρική δόξα, ένα φωτεινό, λαμπερό ορόσημο σ’ έναν κόσμο που όλο και περισσότερο λείπουν τα μεγάλα ταλέντα, μια ομορφιά στον κόσμο της γοητείας του μπαλέτου».
Το σοβιετικό καθεστώς που η ίδια αψηφούσε, χαρακτήριζε «σκανδαλώδη» τον τρόπο που ερμήνευε ορισμένες χορογραφίες .

Το 1994 παρουσίασε στη Μόσχα την πρώτη της αυτοβιογραφία με τίτλο «Εγώ, η Μάγια Πλισέτσκαγια» το οποίο μεταφράστηκε σε 14 γλώσσες.

Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα κεφάλαια αναφέρεται στον τρόπο που βίωσε την εμπειρία του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου όπου μόνη της διέξοδος υπήρξε το θέατρο. Αν και είχε αρκετές ευκαιρίες να διαφύγει στη Δύση δεν το έπραξε, υποστηρίζοντας ότι φοβόταν.«Θα οργάνωναν κάποιο αυτοκινητικό ατύχημα, θα έλιωναν τα πόδια μου…φοβόμουν ότι θα με σκότωναν» γράφει.

Σε άλλο σημείο υποστηρίζει ότι το μεγαλύτερο μέρος των κερδών του Μπολσόι στο εξωτερικό πήγαινε «στη χρηματοδότηση πολυτελών διακοπών των κεφαλών του κόμματος», και ισχυρίζεται ότι οι χορευτές στις περιοδείες έπρεπε να επιβιώνουν με μόλις πέντε δολάρια την ημέρα.